Samenvatting
De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) heeft in september 1998 richtlijnen voor de psychiater gepubliceerd aangaande het handelen bij vragen om hulp bij zelfdoding door patiënten met een psychiatrische stoornis. Tot de uitgangspunten van het NVvP-rapport behoort dat een verzoek om hulp bij zelfdoding in eerste instantie altijd beschouwd moet worden als een vraag om levenshulp en dat hulp bij zelfdoding beperkt dient te zijn tot de psychiater in zijn rol als behandelaar van patiënten met een psychiatrische stoornis. Op individuele psychiaters rust geen morele of juridische plicht om hulp bij zelfdoding te verlenen. De belangrijkste zorgvuldigheidseisen zijn: een vrijwillig en weloverwogen verzoek, een duurzaam verlangen naar de dood, en ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Bovendien dient consultatie door een onafhankelijk psychiater plaats te vinden en overleg met vorige behandelaren, huisarts, naasten en andere betrokkenen. Wanneer hulp bij zelfdoding wordt gevraagd aan een somatisch specialist of aan een huisarts dient consultatie door twee psychiaters plaats te vinden. De NVvP-richtlijnen ten aanzien van hulp bij zelfdoding bieden geen indicatie voor hulp bij zelfdoding, maar dienen wel als norm voor zorgvuldig medisch handelen. Ze zullen dan ook een rol spelen bij de beoordeling van de nog in te stellen centrale toetsingscommissie voor meldingen van euthanasie en hulp bij zelfdoding.
Reacties