Hondenbeten: publicaties over risicofactoren, infecties, antibiotica en primaire wondsluiting

Onderzoek
H.E. de Melker
R.A. de Melker
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1996;140:709-13
Abstract

Samenvatting

Doel

Op grond van gepubliceerde gegevens over hondenbeten bepalen van: risicogroepen, risicolocaties, risicofactoren voor wondinfecties, effectiviteit van antibioticumprofylaxe en (contra-)indicaties voor primair sluiten van de wond.

Opzet

Literatuuronderzoek.

Methoden

Literatuuronderzoek in Medline 1975-oktober 1994 met zoektermen ‘dog’ en ‘bite(s)’ en selectie door methodologische in- en exclusiecriteria.

Resultaten

Hondenbeten komen vooral voor bij jonge kinderen en aan de bovenste extremiteit. De kans op wondinfectie loopt uiteen van 3-17. Risicofactoren voor wondinfectie betreffen locatie aan de bovenste extremiteit, prikwonden, uitstel van artsbezoek en mogelijk oudere leeftijd. De effectiviteit van antibioticumprofylaxe lijkt beperkt. Er is niet aangetoond dat primair hechten van een hondenbeet de infectiekans vergroot. Goede wondbehandeling lijkt van belang.

Conclusies

Preventie van hondenbeten vooral bij kinderen verdient meer aandacht te krijgen. Van groot belang is een adequaat wondtoilet. Antibiotica zijn alleen aangewezen bij indicaties zoals handwonden, diepe perforerende wonden en bij immuungecompromitteerde patiënten. Primair hechten vormt geen contra-indicatie.

Auteursinformatie

Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieuhygiëne, Centrum voor Infectieziekten Epidemiologie, Postbus 1, 3720 BA Bilthoven.

Mw.H.E.de Melker, epidemioloog.

Rijksuniversiteit, Instituut voor Huisartsgeneeskunde, Utrecht.

Prof.dr.R.A.de Melker, huisartsgeneeskundige.

Contact mw.H.E.de Melker

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties