Samenvatting
In een middelgroot ziekenhuis in Amsterdam, het Sint Lucas Ziekenhuis, werden gedurende ruim 7 maanden verwondingen door naalden en instrumenten, en slijmvliesblootstellingen aan bloed bij snijdende specialisten en operatiekamermedewerkers geregistreerd. Er werden 54 accidenten gemeld, waarvan 42 percutane verwondingen en 12 bloedspatten in de ogen. De frequentie van percutane verwondingen per operatie per medewerker liep uiteen van 0,013 tot geen. Aan 3098 operatiepatiënten werd gevraagd mee te doen aan een anoniem onderzoek op antistoffen tegen het humane immunodeficiëntievirus (HIV). Door 120 patiënten (3,9) werd deelname geweigerd. Van de 2978 deelnemende patiënten waren er 7 seropositief voor anti-HIV (0,23). De gevonden prikaccidentenfrequentie en HIV-prevalentie werden in combinatie met literatuurgegevens over het infectierisico na een eenmalige verwonding door met HIV besmet materiaal gebruikt voor de berekening van het HIV-beroepsrisico voor de operatiekamermedewerkers in dit ziekenhuis.
Voor een algemeen chirurg leverde berekening een infectierisico op van 0,0012 per beroepsleven van 30 jaar, uitgaande van 500 operaties per jaar. Voor andere specialismen en functies werd een gelijk of kleiner risico gevonden. Geconcludeerd wordt dat gezien dit lage risico screening van operatiepatiënten op HIV in dit ziekenhuis niet zinvol is. Het in acht nemen van algemene voorzorgsmaatregelen biedt voldoende bescherming voor de onderzochte beroepsgroepen.
Reacties