Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Het risico van lithiumresistentie na stoppen en herstart na langdurig gebruik

Klinische praktijk
F. Oostervink
W.A. Nolen
A.C.G. Hoenderboom
R.W. Kupka
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:401-4
Abstract
Abstract
Sluiten
Lithium-discontinuation-induced refractoriness.

- Three man, aged 66, 60 and 26 years with bipolar disorder and long periods (20-5 years) of effective lithium prophylaxis had relapses on lithium discontinuation. Once the drug was reinstituted, it was no longer effective. Combinations of lithium with a classical MAO inhibitor or a second mood stabilizer (valproic acid and carbamazepine, respectively) ultimately proved to be successful. The risk of refractoriness should be kept in mind before considering to stop lithium therapy. A better compliance can be achieved by informing patients about the risks of discontinuing lithium, by maintaining a minimal maintenance dose and by adequately coping with possible side effects.

Dames en Heren,

Het is nu meer dan 50 jaar geleden dat Cade in 1949 voor het eerst de werkzaamheid van lithium bij manie beschreef. Nog steeds kunnen lithiumzouten beschouwd worden als eerste keus in de profylactische behandeling van patiënten met bipolaire stemmingsstoornissen.1-4 Lithium is bij 60 van de patiënten werkzaam. Het vermindert de frequentie, de intensiteit en de duur van manische en depressieve episoden. Voor patiënten die niet of ongunstig op lithium reageren, kunnen de anticonvulsiva carbamazepine en valproïnezuur een alternatief vormen.4-5

Als profylacticum dient lithium jarenlang of zelfs levenslang gebruikt te worden. De bijwerkingen die daarbij optreden, vormen echter voor veel patiënten een reden om met lithium te stoppen. Andere redenen om te stoppen zijn onder meer het niet langer patiënt willen zijn, de eigen veronderstelling dat lithium niet meer nodig is, of het advies of oordeel van de behandelaar. Vaststaat dat stoppen met lithium gevaarlijk…

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:401-4
Auteursinformatie

Robert-Fleury Stichting, Algemeen Psychiatrisch Ziekenhuis, Veursestraatweg 185, 2264 EG Leidschendam.

F.Oostervink, psychiater.

Academisch Ziekenhuis, Utrecht.

Prof.dr.W.A.Nolen en R.W.Kupka, psychiaters.

St. Twents Psychiatrisch Ziekenhuis, Enschede.

Mw.A.C.G.Hoenderboom, assistent-geneeskundige.

Contact F.Oostervink

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties