Het postwhiplashsyndroom: niet behandelen, maar ontwarren

- There are two phases in the postwhiplash syndrome. The first phase (following a sufficiently serious accident) is characterised by pain in the neck caused by soft tissue contusion. In this phase, an explanation and the advice to start moving the neck again gradually after a brief period of rest are sufficient. If this phase is followed by a transition to complaints that can no longer be explained by the physical consequences of the accident, we speak of a chronic postwhiplash syndrome. In such a case there are factors besides the trauma that either induce the complaints or cause them to persist. Unless these factors are eliminated (the biopsychosocial model), the chance of success of any form of treatment is slight. There are indications that therapies directed at aspects of behavioural psychology can make an important contribution to recovery.

Dames en Heren,

Voor sommige klachten zijn er zoveel behandelwijzen, dat vermoed kan worden dat elk daarvan wel eens weinig werkzaam zou kunnen zijn. In het algemeen verwachten wij immers een convergentie naar behandelingen die het werkzaamst zijn. Vindt die convergentie niet plaats, dan zijn er factoren in het spel die zo'n situatie doen voortduren en voorkómen dat wetenschappelijke richtlijnen voor de juiste behandeling ontstaan of nagevolgd worden. Dit geldt voor de behandeling van whiplash, hetgeen ik u in deze les wil demonstreren.

Patiënt A, een 35-jarige vrouw, verpleegkundige van beroep, wordt, terwijl zij met haar auto stilstaat, van achteren aangereden met 30 km/h. Zij wordt door de ter plaatse gearriveerde politie naar de EHBO verwezen, omdat zij lichte nekpijn aangeeft. Aldaar worden bij lichamelijk onderzoek geen afwijkingen gevonden, terwijl op de röntgenfoto's geen bijzonderheden te zien zijn. Een kneuzing van de nek wordt vastgesteld, waarvoor enige dagen rust wordt…