Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Het incidentaloom van de bijnier: een klinisch probleem van beeldvorming

Klinische praktijk
E.L.E. de Bruijne
J.P.J. Burgmans
G.P. Krestin
H.A.P. Pols
A.H. van den Meiracker
W.W. de Herder
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:1821-6
Abstract
Abstract
Sluiten
Adrenal incidentaloma: a clinical problem related to imaging.

– Two female patients, 68 and 67 years of age, were referred for right abdominal pain and pyelonephritis, respectively. During the diagnostic work-up, an unsuspected adrenal mass was found in both patients. Hormonal evaluation and imaging showed a benign non-hyperactive functioning adenoma in one patient and a pheochromocytoma in the other. Both patients were successfully treated with endoscopic adrenalectomy. Wider application and improvement of abdominal imaging procedures have caused an increase of incidentally detected adrenal masses, posing a common clinical problem. Typically, a diagnosis can be made on the basis of the characteristic radiological image. The exact nature of the defect is often unclear and further evaluation is required to determine functionality and possible malignancy. An algorithm is presented for the management of adrenal incidentalomas.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1821-6

Dames en Heren,

Beeldvormend diagnostisch onderzoek vindt in toenemende mate plaats. Door de frequente toepassing van echografie, CT en MRI wordt de clinicus regelmatig geconfronteerd met toevalsbevindingen, zogenaamde incidentalomen.1 Incidentalomen van de bijnier vormen een medisch probleem waarbij discussie bestaat over het te voeren beleid. In deze klinische les bespreken wij aan de hand van twee patiënten het te volgen beleid bij het bijnierincidentaloom.

Patiënt A, een 68-jarige vrouw, bezocht de polikliniek Chirurgie nadat zij kortdurend een periode doorgemaakt had van pijnklachten in de rechter onderbuik die uitstraalden naar de rechter flank. De voorgeschiedenis vermeldde een herseninfarct en angina pectoris. Bij lichamelijk onderzoek had patiënte geen afwijkingen; haar bloeddruk bedroeg 160/66 mmHg. Als medicatie gebruikte zij diltiazem, simvastatine en carbasalaatcalcium. Oriënterend laboratoriumonderzoek van het bloed toonde geen afwijkingen. Het urinesediment was niet afwijkend. Echografie van het abdomen toonde een vergrote bijnier links. Aanvullend werd een CT-scan gemaakt zonder en…

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:1821-6
Vakgebied
Beeldvorming
Chirurgie
Interne vakken
Auteursinformatie

Erasmus MC, Rotterdam.

Afd. Inwendige Geneeskunde: hr.E.L.E.de Bruijne, internist (per 1 september 2005: internist-vasculair geneeskundige, Rode Kruis Ziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, Postbus 1074, 1940 EB Beverwijk); hr.prof.dr.H.A.P.Pols en hr.dr.W.W.de Herder, internisten-endocrinologen; hr.dr.A.H.van den Meiracker, internist-vasculair geneeskundige.

Afd. Algemene Heelkunde: mw.J.P.J.Burgmans, chirurg.

Afd. Radiologie: hr.prof.dr.G.P.Krestin, radioloog.

Contact hr.E.L.E.de Bruijne

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties