Zie ook het artikel op bl. 2564.
Inleiding
In de Griekse Oudheid werd besmettelijke geelzucht reeds beschreven. Sedertdien zijn geelzuchtepidemieën regelmatig in de geschiedschrijving vermeld. In de periode rond de Tweede Wereldoorlog werd bekend dat patiënten geelzucht konden krijgen na toediening van bloedprodukten. Duizenden Amerikaanse soldaten kregen in die tijd geelzucht nadat zij waren ingespoten met een gele-koortsvaccin dat gestabiliseerd was met menselijk plasma. Thans is bekend dat dit plasma besmet was met hepatitis B-virus (HBV).
Het was de kinderarts Krugman die in de jaren vijftig en zestig in de Verenigde Staten vaststelde – door middel van besmettingsproeven bij kinderen – dat er ten minste 2 typen besmettelijk geelzucht moesten zijn: een type met een korte en een type met een lange incubatietijd. Naderhand bleek er sprake te zijn van respectievelijk hepatitis A en B. In het begin van de jaren zestig ontdekte de latere Amerikaanse Nobelprijswinnaar Blumberg het zogenaamde…
Reacties