Gunstige ervaringen met intraveneuze antimicrobiële therapie buiten het ziekenhuis

To determine whether intravenous home treatment with antimicrobial drugs of patients with an infection is feasible.

Design

Descriptive.

Setting

Academic Hospital, Leiden, the Netherlands.

Method

In October 1992 a programme for intravenous home treatment of patients with infectious diseases was started. The programme was based on self-administration of the intravenous antibiotic therapy by the patient. The hospital pharmacy provided the antibiotics and infusion devices, an infectious diseases specialist supervised the home treatment and the nursing staff of the First Aid Department was available to change infusion cannulas. After assessment of their medical and psychosocial fitness in which the general practitioner was involved, thorough instruction on use of the infusion device and care of the infusion cannula, patients were sent home.

Results

In the period October 1992-September 1996, 162 patients (median age: 45.0 years (range: 3-82)) were treated at home for a median period of 15 days (1-221). Osteomyelitis, arthritis, Lyme disease, septicaemia with secondary foci, and herpes virus infections were the most frequent indications for home treatment. Penicillins and cephalosporins were given in 70 of the cases, teicoplanin and antiviral drugs in 12 and 14, respectively. For intermittent administration bolus injection, a mechanical or elastomeric pump were used, for continuous infusion a syringe or cassette pump. The intention of the programme that the patient performed the home treatment as much as possible without extra professional help, was realised in 82 of the patients. In 60 of the cases the patients were fully self supporting, in 22 family or friends played an important role.

Conclusion

Home treatment with antimicrobial drugs intravenously is quite feasible. If this were fully implemented, about 1400 patients in the Netherlands could be treated in this manner.

Samenvatting

Doel

Nagaan of thuisbehandeling met antimicrobiële middelen van patiënten met een infectie mogelijk is.

Opzet

Descriptief.

Plaats

Academisch Ziekenhuis Leiden.

Methode

In oktober 1992 werd begonnen met het thuis behandelen van patiënten met intraveneus toegediende antimicrobiële middelen. Bij de thuisbehandeling diende de patiënt zichzelf de geneesmiddelen toe. De ziekenhuisapotheek leverde de medicatie en de infusiehulpmliddelen. Een internist-infectioloog had de supervisie over de thuisbehandeling en de verpleegkundigen van de eerstehulpafdeling, en de poliklinieken wisselden zo nodig infusiecanules. Patiënten mochten naar huis nadat in overleg met de huisarts de medische en psychosociale geschiktheid was beoordeeld en nadat instructie had plaatsgevonden over de infusietechniek en de zorg voor de infusiecanule.

Resultaten

In de periode oktober 1992-september 1996 werden 162 patiënten thuis behandeld; de mediane leeftijd was 45 jaar (uitersten: 3-82) en de mediane duur van de thuisbehandeling 15 dagen (1-221). Osteomyelitis, artritis, ziekte van Lyme, sepsis met strooihaarden en infecties met herpesvirussen waren de meest voorkomende indicaties voor thuisbehandeling. Penicillinen en cefalosporinen werden bij 70, teicoplanine bij 12 en antivirale middelen bij 14 van de behandelingen gegeven. Voor intermitterende toediening werden voornamelijk injectiespuit, veerdrukpomp of elastomeerpomp gebruikt; voor continue infusie spuitenpomp of cassettepomp. Het plan om de patiënt de thuisbehandeling zoveel mogelijk zonder extra professionele hulp te laten uitvoeren werd bij 82 van de behandelingen verwezenlijkt. In 60 van de gevallen voerden de patiënten de thuisbehandeling uit zonder verdere hulp, in 22 van de gevallen vervulde mantelzorg een essentiële rol.

Conclusie

Thuisbehandeling met antimicrobiële middelen intraveneus is goed mogelijk. Bij algehele invoering zouden circa 1400 patiënten per jaar daarvan gebruik kunnen maken.