Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Gliomen: de rol van omgevingsfactoren en genetische predispositie

Klinische praktijk
M.P.W.A. Houben
C.M. van Duijn
J.W.W. Coebergh
C.C. Tijssen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2268-72
Abstract
Abstract
Sluiten
Gliomas: the role of environmental risk factors and genetic predisposition

– Exposure to ionising radiation is the only established risk factor for glioma.

– Although gliomas are looked upon as a non-heritable disease, physicians regularly see patients with affected relatives in practice.

– A few monogenetic tumour syndromes explain < 5 of all gliomas: neurofibromatosis type 1 and 2, Li-Fraumeni syndrome, tuberous sclerosis, Turcot syndrome, Gorlin syndrome, and the melanoma-astrocytoma syndrome.

– Aggregation of gliomas in families without these tumour syndromes also occurs. The overall familial pattern is generally atypical for hereditary cancers. Relatives are estimated to have a 2- to 9-fold increased risk.

– The occurrence of gliomas in families can probably best be explained by a multifactorial model: environmental risk factors with a genetically determined susceptibility for these risk factors. The identity of the genetic variants leading to this predisposition remains to be determined.

– When there are indications of a hereditary tumour syndrome, additional diagnostic investigation is indicated.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2268-72

Samenvatting

– Alleen van ioniserende straling is een gliomeninducerend effect bewezen.

– Hoewel gliomen beschouwd worden als een niet-erfelijke aandoening, zien artsen in de praktijk regelmatig patiënten met een ogenschijnlijk belaste familieanamnese.

– Enkele monogenetische tumorsyndromen zijn verantwoordelijk voor < 5 van alle gliomen: neurofibromatose type 1 en 2, Li-Fraumeni-syndroom, tubereuze sclerose, Turcot-syndroom, Gorlin-syndroom en melanoom-astrocytoomsyndroom.

– Clustering van gliomen in families zonder deze tumorsyndromen komt ook voor. Het patroon van overerving is meestal atypisch voor erfelijke tumoren. Het risico voor familieleden is naar schatting met een factor 2-9 verhoogd.

– Het vóórkomen van gliomen in families kan waarschijnlijk het best verklaard worden met een multifactorieel model: omgevingsrisicofactoren tegen de achtergrond van een genetisch bepaalde gevoeligheid voor die risicofactoren. Welke genetische varianten deze predispositie veroorzaken is nog niet bekend.

– Bij aanwijzingen voor een erfelijk tumorsyndroom is verdere diagnostiek aangewezen.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2268-72

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2268-72
Vakgebied
Genetica
Zenuwstelsel
Kanker
Auteursinformatie

Erasmus MC, afd. Epidemiologie & Biostatistiek, Rotterdam.

Hr.M.P.W.A.Houben, assistent-geneeskundige (thans: St. Elisabeth Ziekenhuis, afd. Neurologie, Postbus 90.151, 5000 LC Tilburg); mw.prof.dr.C.M.van Duijn, genetisch epidemioloog; hr.dr.J.W.W.Coebergh (tevens: Integraal Kanker Centrum Zuid, Eindhoven), arts-epidemioloog.

St. Elisabeth Ziekenhuis, afd. Neurologie, Tilburg.

Hr.dr.C.C.Tijssen, neuroloog.

Contact hr.M.P.W.A.Houben

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties