Samenvatting
Uitstel van zwangerschap is maatschappelijk bepaald en heeft te maken met het feit dat het voor vrouwen vaak moeilijk is om een opleiding, baan of carrière te combineren met het hebben van kinderen en het zorgen voor een gezin. Vooral gynaecologen worden steeds vaker geconfronteerd met vrouwen die de gevolgen van dit uitstel ondervinden. Het uitstellen van zwangerschap gaat gepaard met een toenemende kans op ongewenste kinderloosheid. Als het vrouwen wel lukt om op latere leeftijd zwanger te worden, zijn de risico’s op complicaties tijdens de zwangerschap en de bevalling groter. De kinderen hebben een grotere kans op chromosomale afwijkingen en op mentale of fysieke handicaps die samenhangen met de toename van vroeggeboorten en vruchtbaarheidsbehandelingen. Bij zwangerschap na het 30e levensjaar, maar met name na het 35e, nemen al deze problemen toe. Ook stijgt het risico op borstkanker als vrouwen hun eerste kind later krijgen of als zij afzien van het krijgen van kinderen.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:1593-6
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
(Geen onderwerp)
Amsterdam, juli 2007,
Het artikel van Te Velde et al. (2007:1593-6) is maatschappelijk heel behartigenswaardig. Het behoort ertoe te leiden dat in het onderwijs voorlichting wordt gegeven over de gevolgen van uitstel van zwangerschap; ook dient het beleid ten aanzien van opleiding en werk van de vruchtbare vrouw te worden aangepast.
Daarbij kan bekkeninstabiliteit in samenhang met zwangerschap eigenlijk niet onbesproken blijven. Is uit studies af te leiden of de toename van klachten die aan bekkeninstabiliteit worden toegeschreven, verband houdt met het dragen en baren van het eerste kind op oudere leeftijd, eventueel in samenhang met een groter gewicht van de baby? Dit laatste zou weer in relatie kunnen staan met de toenemende incidentie van diabetes mellitus en met de groei van het individu door overvloedige voeding gedurende enkele generaties.
(Geen onderwerp)
Utrecht, september 2007,
Wij hebben inderdaad niet stilgestaan bij bekkeninstabiliteit in samenhang met zwangerschap. Wij zijn, indachtig het adagium van dit tijdschrift: ‘Kort is prachtig’, van mening dat alleen de aangetoonde gevolgen van uitstel van zwangerschap besproken moesten worden. Zowel Mens1 als Engelen et al.2 besteedden in 1995 in dit tijdschrift aandacht aan bekkenpijn door zwangerschap. In de jaren negentig werd vooral in Nederland de diagnose ‘bekkenpijn’ veel vaker gesteld. De Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie schreef in 1998 hierover: ‘Het valt op dat vrouwen de laatste jaren veel vaker over bekkenpijn klagen dan een aantal jaren geleden. Mogelijk hangt dit samen met het feit dat aan de zwangere vrouw hogere eisen gesteld worden – door de maatschappij, maar ook door haarzelf. Hierdoor kan zowel de lichamelijke als de geestelijke belasting toenemen.’3 In dit verband sprak Pel over ‘de nieuwe kleren van de keizer’.4 De laatste jaren wordt de diagnose veel minder gesteld, terwijl de leeftijd van de moeders niet is afgenomen. Een samenhang met de leeftijd is dan ook niet waarschijnlijk.
Mens JMA. Bekkenpijn door zwangerschap; een nieuwe aandoening? [LITREF JAARGANG="1995" PAGINA="1964-6"]Ned Tijdschr Geneeskd. 1995;139:1964-6.[/LITREF]
Engelen MJA, Diercks RL, Mensink WFA. Bekkenpijn en zwangerschap. [LITREF JAARGANG="1995" PAGINA="1961-4"]Ned Tijdschr Geneeskd. 1995;139:1961-4.[/LITREF]
Voorlichtingsfolder NVOG. Utrecht: Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie; 1998.
Pel M. De nieuwe kleren van de keizer: bekkeninstabiliteit. Ned Tijdschr Obstet Gynaecol. 1995;108:422-3.