In deze serie schenken we aandacht aan mensen die 100 jaar geleden probeerden om het onvoorstelbare lijden van soldaten en burgers in de Grande Guerre te verlichten. De aandoeningen die ontstonden in de loopgraven en de industriële oorlogsvoering, dwongen hen te zoeken naar creatieve oplossingen. Hiermee staan zij aan de basis van de moderne geneeskunde.
Samenvatting
Georg Friedrich Nicolai was een Duitse hoogleraar en hartspecialist die, als een van de weinigen, aan het begin van de Eerste Wereldoorlog een antioorlogsgeluid liet horen. Het kwam hem op het verlies van zijn baan en een veroordeling te staan. Na de oorlog werd hem het collegegeven onmogelijk gemaakt door rechts-nationalistische studenten en het gebrek aan steun van zijn universitaire meerderen. In 1922 verliet hij Duitsland om er nooit meer terug te keren. In zijn boek Die Biologie des Krieges, dat in 1917 in het neutrale Zwitserland werd gepubliceerd, weersprak hij de ook door veel artsen aangehangen sociaaldarwinistische opvatting dat oorlog de mens, het volk, het ras, fysiek en psychisch sterker maakt. Oorlog, zo zette hij uiteen, is biologisch juist contraproductief.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties