Genuanceerd decubitusbeleid in het verpleeghuis

Klinische praktijk
G.L. Schut
R.J. van Marum
M.W. Ribbe
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1994;138:57-3

Zie ook het artikel op bl. 66.

Dames en Heren,

Precies 400 jaar geleden beschreef de chirurg Fabricius Hildanus de relatie tussen bedlegerigheid door ziekte en het verschijnsel decubitus of doorliggen.12 Ook in de tegenwoordige definitie van decubitus – elke degeneratieve verandering die veroorzaakt wordt onder invloed van de op weefsels inwerkende comprimerende krachten en schuifkrachten – komt tot uitdrukking dat er een relatie bestaat tussen het ontstaan van decubitus en het blootstaan aan druk, vrijwel altijd verband houdend met ziekte en immobiliteit.2 Aandacht voor een goede zorgverlening leerde dat decubitus in een groot aantal gevallen voorkomen kon worden, waardoor geleidelijk de opvatting postvatte dat het optreden van decubitus gezien kon worden als het effect van falende zorg. Zo schreef Trumble al in 1930 dat de kwaliteit van zorg gemeten zou kunnen worden aan het al dan niet vóórkomen van decubitus.3 Bovendien was decubitus vooral een…

Auteursinformatie

Vrije Universiteit, Vakgroep Huisarts- en Verpleeghuisgeneeskunde, Van der Boechorststraat 7, 1081 BT Amsterdam.

Dr.G.L.Schut (tevens: Verpleeghuis Myosotis, Kampen), R.J.van Marum (tevens: Instituut voor Extramuraal Geneeskundig onderzoek (EMGO), Amsterdam, en Verpleeghuis Waerthove, Sliedrecht) en prof.dr.M.W.Ribbe (tevens: EMGO-Instituut, Amsterdam, en Verpleeghuis Het Zonnehuis, Amstelveen), verpleeghuisartsen.

Contact dr.G.L.Schut

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties