Het samenspel van vergrijzing van de bevolking en overconsumptie van geneesmiddelen door ouden van dagen kan volksgezondheidsproblemen veroorzaken, die tot uiting komen in een vermijdbare stijging van de kosten van hulp en in het optreden van onnodige ziekten. Zoals bij vele Nederlandse vraagstukken bestaat er een onbedwingbare behoefte om het probleem te concretiseren door middel van naamgeving. Sinds de publikatie van een rapport over de problemen die het gebruik van geneesmiddelen bij bejaarden oplevert, kent de gezondheidszorg dan ook weer een internationale primeur: gerontofarmacotherapie.1
Afgezien van die minder gelukkige naam heeft de commissie van de Gezondheidsraad een bondig en goed leesbaar document geproduceerd, dat uitmondt in een aantal concrete aanbevelingen aan de minister. De commissie bestond, zoals gebruikelijk, uit vogels van diverse pluimage: klinisch farmacologen, apothekers, internisten, huisartsen, geriaters, ambtenaren, en ook een vertegenwoordiger van de farmaceutische industrie. Het bereiken van consensus is in Nederland een tijdrovende zaak, en…
Artikelinformatie
Reacties