Geheugenklachten? Vergeet neurolues niet

Background

Cognitive disorders usually develop slowly over years and are mainly caused by untreatable neurodegenerative disorders. Rapidly progressive cognitive disorders should raise suspicion of an underlying and treatable psychiatric, internal or neurological condition. Timely recognition of these conditions is important.

Case

We present the case of a 68-year old man, presenting on the emergency department with a history of progressive cognitive impairment since several weeks. Cerebral MRI showed T2-hyperintensities in the left hippocampal, mesotemporal and insular regions; lesser so in the right mesotemporal region. After initial treatment for herpesencephalitis and autoimmune encephalitis, we diagnosed neurolues and started treatment with benzylpenicillin.

Conclusion

It may be difficult to diagnose neurolues because the vast variety of clinical symptoms and radiological signs. This case shows that neurolues should be considered in a patient with rapidly progressive cognitive disorders and that neurolues can mimic a herpesencephalitis or an autoimmune encephalitis. Timely recognition is important to prevent irreversible damage.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Beste collega’s,

In dit artikel bespreken we het diagnostisch traject van snel progressieve cognitieve stoornissen. Wat zijn daarin redenen om aan neurolues te denken? En op welke valkuilen moet je alert zijn?

Samenvatting

Achtergrond

Cognitieve stoornissen zijn doorgaans geleidelijk progressief. Bij snel progressieve cognitieve stoornissen moet men alert zijn op een onderliggende psychiatrische, metabole, inflammatoire, infectieuze of oncologische aandoening. Tijdige herkenning van behandelbare oorzaken is belangrijk om irreversibele schade te voorkomen.

Casus

Wij presenteren de casus van een 68-jarige man die naar de Spoedeisende Hulp kwam in verband met sinds enkele weken snelle progressie van bekende cognitieve stoornissen. MRI-scan van het cerebrum toonde op de T2-gewogen scan hyperintense afwijkingen mesotemporaal en insulair links; in mindere mate ook rechts. Liquoronderzoek liet een lichte pleiocytose en verhoogd eiwit zien. Na hem aanvankelijk te hebben behandeld voor herpesencefalitis en auto-immuunencefalitis, stelden we de diagnose neurolues en gaven we hem benzylpenicilline.

Conclusie

Het stellen van de diagnose ‘neurolues’ is uitdagend vanwege de grote variatie aan klinische en radiologisch uitingen. Onze casus laat zien dat neurolues moet worden overwogen bij snel progressieve cognitieve stoornissen en dat neurolues het beeld van een herpes- of auto-immuunencefalitis kan imiteren. Tijdige herkenning is belangrijk om irreversibele schade te voorkomen.

Artikelinformatie

Aanvaard op

27 maart 2024

20 augustus 2024

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2024;168:D7090

Vakgebied

Auteursinformatie

Radboudumc Nijmegen, afd. Neurologie: drs. A. Wolsink, aios. Ziekenhuis Rivierenland, afd. Neurologie, Tiel: drs. J.A. Smaal, neuroloog. Rijnstate, Arnhem, afd. Neurologie: dr. E.M. Hoogerwaard, neuroloog.

Contact A. Wolsink (axel.wolsink@radboudumc.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.