Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Geen spectaculaire ontwikkeling van medische schadeclaims in Nederland: 1993/'01 in vergelijking met 1980/'90

Perspectief
J.H. Hubben
I. Christiaans
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2004;148:1250-5
Abstract
Abstract
Sluiten
No spectacular rise in claims for medical damages in the Netherlands: 1993/'01 compared to 1980/'90

To acquire insight into the number and nature of claims for damages that were filed in the period 1993/’01 in hospitals insured by MediRisk and to compare this with the period 1980/'90.

Design

Descriptive.

Method

Data were collected from the registration system for insurance claims maintained by MediRisk, an insurer of medical liability risks. The data were processed up to and including 31 October 2002. There were 4058 claims in 3316 closed and 742 open dossiers. The results were compared with those from a comparable investigation into the period 1980/’90 (3970 claims; 1550 dossiers investigated). The number of invasive medical interventions in the period 1990-2001 was obtained from Prismant in Utrecht. Study of the dossiers yielded information about the use of legal procedures.

Results

Compared to 1980/'90 there was a 34 increase in the number of claims for damages following medical interventions during the period 1993/’01. This increase was smaller than the growth in the number of high-risk interventions (47). The percentage of rejected claims for damages was 60 in the period 1980/'90 and 68 in 1993/’01. In both periods, most of the claims pertained to surgical specialisms, in particular general surgery. In 370 of the 3316 closed dossiers (11) a legal procedure was mentioned: complaints committee (5; in 1980/'90 hospitals were not required to have a complaints committee), civil court (3; this was 4 in 1980/’90) and the Medical Disciplinary Board (3; this was 6 in 1980/'90).

Conclusion

The increase in the number of claims for damages filed against hospitals insured with MediRisk was limited compared to the number of medical interventions carried out. The number of legal procedures arising from these claims did rise in the absolute sense, but fell in relation to the number of claims for damages.

Samenvatting

Doel

Inzicht krijgen in het aantal en de aard van de schadeclaims die zich in de periode 1993/’01 hebben voorgedaan in bij MediRisk verzekerde ziekenhuizen, en deze vergelijken met die in de periode 1980/'90.

Opzet

Descriptief.

Methode

Gegevens werden verzameld uit het registratiesysteem voor schadeclaims van MediRisk, een verzekeraar tegen medische aansprakelijkheidsrisico's. De gegevens waren bijgewerkt tot en met 31 oktober 2002. Er waren 4058 claims in 3316 gesloten en 742 open dossiers. De uitkomsten werden vergeleken met die van een vergelijkbaar onderzoek over de periode 1980/’90 (3970 claims; 1550 onderzochte dossiers). Aantallen operaties in de periode 1990-2001 werden opgevraagd bij Prismant te Utrecht. Door dossieronderzoek werd informatie verkregen over het gebruik van juridische procedures.

Resultaten

Vergeleken met 1980/'90 was er in 1993/’01 een toename (34) van het aantal ingediende schadeclaims over medisch handelen. Die toename was kleiner dan de groei van het aantal risicovolle ingrepen (47). Het percentage afgewezen schadeclaims was 60 in de periode 1980/'90 en 68 in 1993/’01. In beide perioden betroffen de meeste schadeclaims snijdende specialismen, in het bijzonder algemene chirurgie. In 370 van de 3316 gesloten dossiers (11) was een juridische procedure vermeld: klachtencommissie (5; in 1980/'90 waren ziekenhuizen niet verplicht een klachtencommissie te hebben), civiele rechter (3; was 4 in 1980/’90) en Tuchtcolleges Gezondheidszorg (3; was 6 in 1980/'90).

Conclusie

De toename van het aantal schadeclaims tegen bij MediRisk verzekerde ziekenhuisorganisaties was beperkt in vergelijking met het aantal verrichte medische ingrepen. Het aantal juridische procedures over deze claims was in absolute zin toegenomen, maar in verhouding met het aantal schadeclaims afgenomen.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2004;148:1250-5
Auteursinformatie

Vrije Universiteit Amsterdam, Faculteit der Rechtsgeleerdheid, sectie Gezondheidsrecht, Amsterdam.

Hr.prof.mr.J.H.Hubben (tevens: Nysingh Advocaten & Notarissen, Postbus 9220, 6800 KA Arnhem) en mw.mr.I.Christiaans, gezondheidsjuristen.

Contact hr.prof.mr.J.H.Hubben

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Zeist, juni 2004,

Hubben en Christiaans (2004:1250-5) concluderen in de samenvatting van hun artikel het volgende: ‘De toename van het aantal schadeclaims tegen bij MediRisk verzekerde ziekenhuisorganisaties was beperkt in vergelijking met het aantal verrichte medische ingrepen. Het aantal juridische procedures over deze claims was in absolute zin toegenomen, maar in verhouding met het aantal schadeclaims afgenomen.’

De auteurs geven hier een relatie aan tussen het aantal schadeclaims en het aantal verrichte medische ingrepen (en daarmee bedoelen zij aantallen operaties). In de titel zijn de auteurs niet zo specifiek en extrapoleren zij de bevindingen die betrekking hebben op de operatieaantallen en de daarbijbehorende aantallen claims, ook naar die van de niet-snijdende en de ondersteunende specialisten. Mijns inziens is de algemene boodschap die verwoord wordt in de titel van dit artikel derhalve niet onderbouwd. Dat is ze pas indien aantallen patiëntencontacten in de beide vergeleken perioden voor de genoemde specialismen worden vermeld en daaruit dezelfde conclusie als voor de snijdende specialisten kan worden afgeleid.

Tenslotte zou het voor de lezer interessant zijn te weten hoe vaak er in de vergeleken perioden op grond van welke criteria door MediRisk wordt geschikt, waardoor er niet behoeft te worden geprocedeerd.

G.J. Houwert
I.
Christiaans

Arnhem, juli 2004,

Houwert zou een punt hebben indien medische schadeclaims gelijkelijk zouden zijn verdeeld over snijdende en niet-snijdende specialisten. De werkelijkheid is echter anders: de snijdende specialisten nemen, zowel qua aantal schadeclaims als qua hoogte van de daarmee gepaard gaande betalingen, het leeuwendeel voor hun rekening. Uit tabel 2 van het artikel blijkt ook dat in de periode 1993-2001 drie keer zoveel schadeclaims over de snijdende specialisten zijn afgehandeld als over niet-snijdende collega's. De ontwikkeling op het gebied van de medische schadeclaims wordt dus bepaald door de snijdende specialismen en niet door de andere specialismen. De bedrijfsarts bijvoorbeeld komt in dat kader vrijwel niet voor.

De vraag naar de criteria die aan een schikking ten grondslag liggen, is inderdaad interessant, maar vormde geen onderdeel van de vraagstelling van ons onderzoek. Overigens valt die vraag aan de hand van dossieronderzoek nauwelijks te onderzoeken doordat een schikking in de regel het resultaat is van een ingewikkeld en langdurig proces van onderhandeling dat zich moeilijk laat reconstrueren.

I. Christiaans
J.H. Hubben