Geen eenduidigheid over definitie, diagnostiek en behandeling van habituele abortus in Nederland

To review the current policy in diagnosis and treatment of recurrent miscarriage in the Netherlands.

Design

Cross-sectional survey.

Method

A printed questionnaire was sent in 1996 to all 125 departments of gynaecology in the Netherlands with questions about definition, investigation and therapy of recurrent miscarriage.

Results

The response rate was 90 (n = 112). Twenty-nine per cent of the respondents defined recurrent miscarriage as having two or more abortions and 71 as three or more abortions. In 42 of the departments a diagnostic protocol for recurrent miscarriage was present. Diagnostic investigations most frequently performed were vaginal ultrasound (79), parental chromosome analysis (78), thyroid-stimulating hormone (72), lupus anticoagulant (69), blood glucose (65), hysterosalpingography (56) and anticardiolipin antibodies (IgG, IgM) (56). Therapy most frequently applied was prescription of folic acid (53).

Conclusion

The definition of recurrent miscarriage differed. Uncertainty about a rational diagnostic approach was evident from the large number of tests requested by 20-50 of the respondents. Some diagnostic tests like immunological investigation and search for infectious factors were not followed by a therapeutical intervention.

Samenvatting

Doel

Het inventariseren van het diagnostisch en therapeutisch beleid bij habituele abortus in Nederland.

Opzet

Enquêteonderzoek.

Methode

In 1996 werd naar alle 125 gynaecologische praktijken in Nederland een schriftelijke enquête gestuurd met vragen over definitie, diagnostiek en behandeling bij habituele abortus.

Resultaten

De respons was 90 (n = 112). In 29 van de praktijken werd van een habituele abortus gesproken na 2 of meer miskramen, in 71 na 3 of meer miskramen. In 42 van de praktijken was er een protocol aanwezig ten behoeve van de diagnostiek bij habituele abortus. De frequentst uitgevoerde diagnostische tests waren vaginale echoscopie (79), karyotypering van de vrouw en haar partner (beide 78), bepaling van thyreoïdstimulerend hormoon (72), van lupus anticoagulans (69) en van plasmaglucose (65), hysterosalpingografie (56) en bepaling van anticardiolipineantistoffen (IgG, IgM) (56). De frequentst toegepaste behandeling bij habituele abortus was het voorschrijven van foliumzuur (53).

Conclusie

De definitie van habituele abortus verschilde. Een groot aantal diagnostische tests werd door 20-50 van de respondenten aangevraagd, hetgeen aangeeft dat er geen consensus bestond over rationele diagnostiek. Sommige diagnostische tests, zoals immunologisch onderzoek en onderzoek naar infectieuze oorzaken, werden verricht zonder therapeutische implicaties.