Ofschoon de diagnose ‘gastritis’ in de klinische praktijk veelvuldig wordt gesteld, is gastritis in feite een histologisch gedefinieerd begrip. De ziekte kan voorkomen in een acute vorm met hemorragie, erosie en exsudaat,1 maar de chronische gastritis is veel frequenter. De isolatie van Helicobacter pylori 2 heeft de inzichten in het ontstaan van chronische gastritis sterk veranderd. In verband met deze nieuwe inzichten is onlangs een aantal nieuwe indelingen van gastritis voorgesteld.34
In 1989 werd allereerst voorgesteld om, in navolging van de indeling zoals die oorspronkelijk door Strickland werd opgesteld,5 onderscheid te maken tussen gastritis van type A, B en C.3 Vervolgens werd op het wereldcongres voor gastro-enterologie het Sydney-systeem aanbevolen om gastritis te classificeren.4 In dit artikel wordt kort op deze indelingen ingegaan.
Gastritis type a (auto-immuungastritis)
Gastritis type A wordt gekenmerkt door atrofie van het zuurproducerende gedeelte van het slijmvlies van de maag…
Reacties