Oude mensen zijn een uitdaging voor de hedendaagse medische praktijk. De complexe problemen waarmee zij zich presenteren laten zich slecht vangen in gestandaardiseerde meetinstrumenten. Het is beter om een empathische en betrokken benadering te volgen die begint met luisteren.
Het verouderingsproces onttrekt zich aan de gesel van evolutionaire selectie, verloopt chaotisch en dient geen doel.1 Het gebeurt. De essentie is dat willekeurig opgelopen schade niet volledig kan worden hersteld en dat permanente gebreken zich gedurende het leven opstapelen. Een aantal van die gebreken manifesteren zich als ‘ziekte’, maar uiteindelijk kan medisch ingrijpen het tij niet keren.2 Tegen beter weten in worden professionals in de zorg voortdurend verrast door ‘een vloed van ouderen met complexe problematiek’, maar met onze kennis over de biologische wetmatigheden van het leven zou het niet moeten verbazen dat het juist de oude patiënten zijn die zich aan de poort melden en met wie het niet zelden slecht afloopt.3 Wellicht is het de diversiteit aan problemen waarmee zij zich presenteren – een uiting van de willekeurig opgelopen schade – die de zorgprofessionals verrast.
Meetinstrumenten
In dit tijdschrift worden twee handvatten aangereikt om ons…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties