Met een elegant onderzoek toonde Castle in 1929 aan dat twee stoffen nodig zijn om pernicieuze anemie te behandelen.1 De ene, aanwezig in vlees, noemde hij ‘extrinsic factor’; deze werd later gedefinieerd als vitamine B12 of cobalamine. De andere, die in maagzuur aanwezig is, wordt nog steeds ‘intrinsic factor’ genoemd. Sinds deze ontdekking hebben de wijze van secretie en het werkingsmechanisme van de intrinsic factor menig onderzoeker geïntrigeerd en geleidelijk zijn veel raadsels opgelost. Tegelijkertijd zijn de inzichten in de functies en het absorptiemechanisme van cobalamine verdiept. Dit artikel geeft een overzicht van de fysiologie en pathofysiologie van de intrinsic factor-secretie en de cobalamine-absorptie met speciale aandacht voor de klinische aspecten hiervan.
Intrinsic factor
Fysiologie
Intrinsic factor is een glycoproteïne met een molecuulgewicht van 45.000 tot 60.000, maar de exacte structuur is nog niet bekend. De stof wordt geproduceerd door de pariëtale cel, waarin ze is aangetoond op…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties