Samenvatting
Doel
Het vaststellen van de fysiologische belasting en gezondheidsrisico’s bij wandelaars van de Nijmeegse Vierdaagse, met meer dan 45.000 deelnemers de grootste wandeltocht ter wereld.
Opzet
Observationeel onderzoek.
Methoden
Een aselecte steekproef van 66 Vierdaagsewandelaars in 2007 werd getrokken; deze populatie werd gestratificeerd naar afstand en geslacht (30 km: n = 20 (10 mannen); 40 km: n = 25 (14 mannen); 50 km: n = 21 (10 mannen)). Kerntemperatuur, vochtinname, veranderingen in lichaamsgewicht, plasmanatriumconcentraties en energieverbruik werden vóór en tijdens de wandeldagen gemeten.
Resultaten
De omgevingstemperatuur tijdens de Vierdaagse 2007 varieerde van 11,0 tot maximaal 25,4°C uitgedrukt als ‘wet bulb globe temperature’ (WBGT). De gemiddelde wandeltijd bedroeg circa 9 h, gemiddeld was dit circa 4,6 km/h. De hartfrequentie nam toe met 38 slagen/min en de kerntemperatuur met 0,8°C, maar er werd geen hyperthermie vastgesteld (definitie: > 39,0°C). De gemiddelde vochtinname tijdens de wandeldagen varieerde van 2,6-3,3 l/dag, met interindividuele uitersten van 0,3-12,0 l/dag. De relatieve verandering van het lichaamsgewicht varieerde daarbij van –3,1 tot +4,3. De gemiddelde plasmanatriumconcentratie daalde over elke wandeldag van 142,4 tot 140,6 mmol/l. De plasmanatriumconcentratie was negatief gecorreleerd met vochtinname (r = –0,32; p < 0,001), verandering in gewicht (r = –0,13; p < 0,05) en wandeltijd (r = –0,37; p < 0,001). Opvallend was de hoge prevalentie van hyponatriëmie (5) en hypernatriëmie (16) in onze studiegroep. Bij extrapolatie van deze gegevens naar de totale Vierdaagsepopulatie zou een zeer groot aantal deelnemers (circa 10.000) kampen met een elektrolytendisbalans.
Conclusie
Deze studie liet zien dat het wandelen van een Vierdaagse met gematigde omgevingstemperatuur bij 1 op de 5 lopers leidde tot stoornissen in de vocht- en elektrolytenhuishouding. De deelnemers waren echter goed in staat om hun stijgende lichaamstemperatuur binnen veilige grenzen te reguleren. Naast de frequente elektrolytendisbalans was er een sterk individueel bepaalde vochtinname.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2008;152:1571-8
Reacties