Financiële grenzen aan de zorg; een enquête onder artsen

To determine physicians‘ opinions about the role of cost considerations in treatment decisions.

Design

Oral inquiry.

Setting

Hospitals in the area of Leiden and Amsterdam, the Netherlands.

Methods

82 medical specialists (41 surgeons and 41 internists) were interviewed and answered questions regarding cost considerations in medical care. They were also asked to determine the probability of success below which they considered an expensive medical treatment useless.

Results

The respondents agreed that the government can set limits to care and incorporate cost considerations, but they also indicated that the role of physicians is to treat individual patients. About half the physicians would agree to discontinue treatment when it became too expensive. Decisions regarding the limitation of care should be made by politicians with or without the advice of physicians. The respondents would discontinue (an expensive) treatment (in a presented case) if the probability of success was on average below 12, but half the physicians said they would accept a lower probability of success for individual patients than they would recommend as a policy.

Conclusion

Although physicians agreed about the necessity to set limits to medical care, their behaviour in clinical practice appeared to be not always in agreement with this.

Samenvatting

Doel

Verkrijgen van inzicht in hoe artsen denken over kostenafwegingen bij het stellen van grenzen aan de zorg.

Opzet

Mondelinge enquête.

Plaats

Ziekenhuizen in de regio's Leiden en Amsterdam.

Methode

Een groep van 82 ziekenhuisspecialisten (41 chirurgen en 41 internisten) werd mondeling geïnterviewd over hun mening over de rol van artsen ten aanzien van kostenbeheersing in de zorg. Ook werd hun gevraagd vast te stellen bij welke potentiële gezondheidswinst zij een dure behandeling niet langer verantwoord achten.

Resultaten

De respondenten waren van mening dat de overheid financiële grenzen aan de zorg kan stellen, vooral ten aanzien van behandelingen met een geringe gezondheidswinst, maar dat artsen alles moeten doen wat binnen hun mogelijkheden ligt in het belang van de patiënt. Slechts iets meer dan de helft van de artsen gaf aan een behandeling te staken als deze te duur wordt. Verder meenden zij dat keuzen in de zorg in verband met schaarste gemaakt moeten worden op landelijk niveau. Artsen antwoordden (bij de in dit onderzoek gebruikte casus) bij een overlevingskans van lager dan gemiddeld 12 af te zien van een ‘kostbare’ behandeling, maar ongeveer de helft van de specialisten gaf aan verder te gaan als behandelend arts van een bepaalde patiënt dan wat zij vanuit algemeen beleidsperspectief wenselijk achten.

Conclusie

Hoewel artsen aangaven financiële grenzen aan de zorg wenselijk te vinden op beleidsniveau, leek hun gedrag op individueel patiëntenniveau hier niet altijd mee in overeenstemming.