Fantoompijn na beenamputaties: retrospectief onderzoek van frequentie, therapie en het effect van preoperatieve analgesie

Evaluation of (a) the incidence of phantom limb pain after a lower limb amputation, (b) the influence of either general or epidural anaesthesia on the incidence, and (c) the different kinds of therapies applied.

Design

Retrospective.

Setting

Department of Anaesthesiology, Academic Hospital, Vrije Universiteit, Amsterdam, the Netherlands.

Method

All 45 patients who had undergone a lower limb amputation in the period 1985-1994, and whose amputation had taken place at least 6 months earlier received a questionnaire. The level of the phantom limb pain was measured using a Visual Analogue Scale.

Results

33 Patients returned the questionnaire. 85 suffered from phantom limb pain; 20 patients were still suffering at the time of replying to the questionnaire. The pain sensation was mostly characterized as ‘cramping’. The physicians told 42 of the patients that nothing could be done to relieve the pain. Other patients were given all different kinds of therapies. The type of anaesthesia, general or regional anaesthesia, did not influence the incidence of phantom limb pain.

Conclusion

After lower limb amputations there was a high incidence of long lasting phantom limb pain. Therapy showed a large variability and a considerable failure rate. Further research into prevention and treatment of phantom pain is urgently needed.

Samenvatting

Doel

De frequentie van fantoompijn vaststellen na een onder-of bovenbeenamputatie, de eventuele invloed van algehele of epidurale anesthesie, en de verschillende therapievormen bij fantoompijn.

Opzet

Retrospectief.

Plaats

Afdeling Anesthesiologie, Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, Amsterdam.

Methode

Aan alle 45 patiënten die een onder- of bovenbeenamputatie ondergingen in de periode 1985-1994 en bij wie de amputatie langer dan 6 maanden tevoren had plaatsgevonden, werd een vragenlijst gestuurd. De ernst van de fantoompijn werd met behulp van een visuele analoge schaal (VAS) bepaald.

Resultaten

Van de 33 patiënten die de enquête beantwoordden, gaf 85 aan dat zij aan fantoompijn geleden hadden; bij 20 was de pijn ten tijde van de enquête nog steeds aanwezig. Het karakter werd door de meesten als ‘krampend’ aangegeven. Van de patiënten kreeg 42 van hun arts te horen dat niets aan hun pijn te doen was. De anderen kregen uiteenlopende therapieën voorgeschreven. Er was geen correlatie tussen het ontstaan van fantoompijn en de toegediende anesthesie, epiduraal of algeheel.

Conclusie

De frequentie van fantoompijn na beenamputaties was hoog; de pijn hield jaren lang aan en de therapie had niet bij iedereen het gewenste effect. Verder onderzoek naar preventie en adequate behandeling van fantoompijn is dringend gewenst.