Extrapancreatische necrotiserende pancreatitis met een intact pancreasparenchym

Sakorafas et al. beschrijven een variant van acute necrotiserende pancreatitis waarbij extrapancreatische necrose bestaat terwijl het pancreasparenchym intact blijft. Deze minder agressieve vorm van acute necrotiserende pancreatitis is niet zeldzaam.1

In een retrospectief onderzoek werd het klinische beloop vergeleken van 62 patiënten die tussen 1983 en 1997 operatief behandeld werden wegens acute necrotiserende pancreatitis. Binnen deze groep werd een subgroep onderscheiden van patiënten bij wie alleen extrapancreatische weefselnecrose (EXPN) werd geconstateerd. Deze diagnose werd gesteld als bij CT-onderzoek (dubbelcontrast) en peroperatieve inspectie intact pancreasparenchym werd gezien. De andere groep bestond uit patiënten met de gebruikelijkere bevinding van parenchymnecrose en peripancreatische necrose (PN).

In totaal waren er 12 patiënten met EXPN en 50 patiënten met PN. Er waren geen statistische significante verschillen tussen EXPN- en PN-patiënten wat betreft geslacht, leeftijd, lichaamsgewichtindex, etiologie van pancreatitis en prevalentie en type van infectie. Significante verschillen werden gevonden in de ‘Acute physiology and chronic health evaluation’ (APACHE)-II-score: 6 (SD: 2) bij de EXPN-groep versus 10 (1) bij de PN-groep. Voorts waren er minder re-necrotectomieën nodig (0,7 versus 3,2) en ontwikkelden zich geen pancreatische of gastro-intestinale fistels bij de EXPN-groep (0 versus 19 patiënten). Tevens werden er geen nabloedingen (0 versus 8 patiënten) gezien in deze groep. De sterfte bedroeg 8 in de EXPN-groep versus 20 in de PN-groep (p = 0,001). Tijdens de langetermijnfollow-up (61 (6) maanden) deed zich geen endocriene of exocriene pancreasinsufficiëntie voor in de EXPN-groep, terwijl deze bij respectievelijk 17 (34) en 11 (22) van de 50 patiënten in de PN-groep voorkwamen.

Men kan concluderen dat extrapancreatische necrotiserende pancreatitis zowel op korte als op lange termijn een betere prognose heeft dan de vorm met parenchymnecrose en peripancreatische necrose, maar dat de preoperatieve differentiatie tussen beide vormen het te voeren beleid niet mag beïnvloeden.