Huisartsen en kinderartsen worden regelmatig geconsulteerd door bezorgde ouders, die geen raad weten met het frequent optreden van ontroostbaar huilen van hun baby. De ouders vertellen dat de baby zich in de eerste levensweken volstrekt normaal gedroeg en ontwikkelde, maar dat na ongeveer 4-6 weken de huilperiodes in intensiteit toenamen. Het huilen duurt soms uren per dag, treedt vaak in de middag of avond op en lijkt door niets te kunnen worden beïnvloed: op de arm nemen, voeden, verschonen, liefdevolle aandacht geven, de speen aanbieden of krachtig toespreken, niets helpt.
Wat is de oorzaak van dit gehuil waarvoor een adequate behandeling lijkt te ontbreken en waarvoor soms een ziekenhuisopname noodzakelijk is? Hoe komt het dat dit beeld na verloop van tijd spontaan verdwijnt? In de literatuur worden vele mogelijke oorzaken aangegeven, echter tot een eensluidende verklaring betreffende definiëring en etiologie is het niet gekomen.
In dit artikel wordt een overzicht…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Excessief huilen bij baby's: literatuuroverzicht en praktische aanbevelingen
Groningen, januari 1995,
Het interessante overzichtsartikel van Vomberg et al. laat zien hoe moeilijk het is bij deze kinderen een afwijking te vinden, die het huilen verklaart (1995;119-22). Ik denk dat er in een aantal gevallen geen afwijking is. In mijn 38-jarige loopbaan als kinderarts ben ik regelmatig met deze klacht geconfronteerd. Nog al eens bleek onervarenheid van de moeder een rol te spelen, vooral in twee opzichten: de baby onvoldoende warm kleden of toedekken of een te strikt volgen van een advies over de hoeveelheid te geven flesvoeding. Een gezonde baby die het koud heeft of hongerig is, kan werkelijk onbedaarlijk huilen. Deze oorzaak van het huilen verklaart ook het succes van de counseling door Taubman.