Er rust in Nederland een taboe op elke vergelijking van de huidige euthanasiediscussie met die, welke in Duitsland vanaf het einde van de negentiende eeuw over hetzelfde onderwerp werd gevoerd en welke tenslotte uitliep op de nazi-praktijken. De geruchtmakende publikatie van Dessaur, waarin zij een nauw verband suggereert tussen de ‘notoire Duitse ideologie der eugenetica’ en de huidige euthanasiepraktijk in Nederland, lijkt dit taboe nog versterkt te hebben.1 Haar emotionele argumenten en weinig genuanceerde gelijkstelling van toenmalige en huidige motieven voor euthanasie hebben hiertoe zeker bijgedragen. Het blijft echter haar verdienste de fundamenteel ahistorische opvatting aan de kaak gesteld te hebben, volgens welke het bij de huidige euthanasiediscussie zou gaan om een geheel nieuwe problematiek, opgeroepen door de recente explosie van medisch-technische macht en de daardoor ontstane mogelijkheid om zinloos menselijk leven eindeloos te rekken. Bij de huidige meningsvorming over euthanasie blijft daarom gelden dat wie niet van het…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties