Ja, het ís beangstigend en ongemakkelijk. En dat is maar goed ook, stelt Bert Keizer, arts bij het Expertisecentrum Euthanasie. Want een leven actief beëindigen mag nooit routinewerk worden. Ondertussen is het wel heel mooi dat er in Nederland zo veel mogelijk is op dit gebied.
Samenvatting
Artsen zijn op goede grond bang voor euthanasie: het gaat om het opzettelijk beëindigen van een mensenleven. Toch zijn vele Nederlandse artsen in de afgelopen decennia bereid gebleken om gehoor te geven aan een verzoek tot levensbeëindiging. Een van de oorzaken van een dergelijk verzoek ligt in de soms te lang volgehouden diagnostische inspanningen, resulterend in weinig zinvolle behandelingen. De zorg over een eventueel hellend vlak is begrijpelijk. Na terminale patiënten meldden zich chronisch zieken, psychiatrische patiënten, mensen in verschillende stadia van dementie, ouderen met een stapeling van klachten en inmiddels zelfs ouderen zonder ernstige klachten. Het gesprek hierover zal nooit worden afgerond, maar inmiddels is er wel iets unieks bereikt: voor het eerst in de geschiedenis is het mogelijk geworden het leven, als het ondraaglijk is geworden, opzettelijk te verlaten in gesprek met de mensen die je lief zijn.
Reacties