Eurothema's. Geld naar werken: prikkels en prikkelende ontwikkelingen

Perspectief
J.M. Spanjer
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1989;133:2190-2

Was wohl dem Arzt am schwersten fällt in dem Beruf

Den er betreibt zu andrer Nutz und Frommen:

Nicht Diagnose, auch nicht Therapie Vielmehr zu seinem Honorar zu kommen

Een oud Duits rijmpje1

Het honorarium van de dokter is door de eeuwen heen bron van spotzucht en humor en bron van zorg en aandacht voor de dokters zelf, de patiënten, de financiers en de overheden. De oudst bekende bepalingen over het betalen van dokters dateren van omstreeks 2000 voor Christus. In de code van Hammoerabi, koning van het oud-Babylonische imperium, staan enkele ‘arbeidsvoorwaarden’ die golden voor de toenmalige geneesheren; in het Louvre in Parijs wordt het origineel van de code bewaard. De patiënt was 10 sikkels verschuldigd wanneer de dokter een oog wist te redden, maar wanneer het een slavenoog betrof, volstond een honorarium van 2 sikkels. Een genezing van een ziekte van de beenderen of van de ingewanden…

Auteursinformatie

Mw.drs.jur.J.M.Spanjer, journalist, Plantage Middenlaan 1, 1018 DA Amsterdam.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Mechelen, november 1989,

Met verbazing las ik het artikel van mw.Spanjer waarin zij stelt dat de Belgische arts bij de behandeling van wonden per hechting betaald wordt (1989;2190-2). Niets is minder waar. De honorering van wondhechtingen in België geschiedt naargelang het aantal te hechten wonden, waarbij alleen onderscheid gemaakt wordt tussen één of twee wonden en drie of meer wonden en de lokalisatie van de wond (al dan niet het gelaat). De Belgische arts heeft er dan ook geen financieel voordeel bij de wond met zoveel mogelijk hechtingen te verzorgen, wel integendeel, vermits het hechtmateriaal niet in rekening mag worden gebracht.

J. Govaerts