'European primary care': een visionair rapport van de Gezondheidsraad over de eerstelijnsgezondheidszorg in de Europese Unie

- Although the agenda of the European Union (EU) does not directly provide for it, it seems reasonable to assume that due to the process of European social and economic integration there will be mounting pressure on the presently widely differing systems for primary care to move towards a more uniform orientation. In 2004, during its rotating presidency of the EU, the Dutch government asked its Health Council for advice on the current level of knowledge with regard to the organisation and significance of primary care. The Council formulated a set of key recommendations for the future development of primary care in Europe. The Council defines primary care as: generalist care, consisting of general medical, paramedical and pharmaceutical care, nursing and supportive care and non-specialised mental and social health care together with preventive and health educational activities linked to these forms of care. This care is for all health problems, is aimed at ambulatory patients, and is delivered close to the patients’ homes. It is easily accessible to all, and provides emergency care when necessary. The main differences in the provision of primary care between countries in Europe concern the presence or absence of registration with a general practitioner and the gate-keeper role of primary care. International comparative research has identified the presence of precisely these features as predictors of better health outcomes in terms of morbidity and mortality. They therefore form a prominent role in the key recommendations, which state, among other things, that a patient should choose a primary-care team in the context of an integrated care circuit, thereby giving up his or her freedom to select care givers outside that circuit, in the interest of quality continuity and the efficiency of care. Other key recommendations are: close cooperation between primary-care teams, preventive services and public health and occupational health, a transparent provision on information between all providers of care, and the creation of a European Center for primary-care development.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:1086-8

Juist op het moment dat Nederlandse huisartsen tegen de regering te hoop lopen en oproepen tot het behoud van enkele zeer belangrijke randvoorwaarden voor de goede uitoefening van hun vak, zoals inschrijving van patiënten op naam, een beperkte praktijkomvang, goede ondersteuning door hulppersoneel en een onafhankelijk nascholingssysteem, heeft het belangrijkste adviesorgaan van de regering op het gebied van de volksgezondheid, de Gezondheidsraad, een rapport uitgebracht waarin deze zelfde huisartsgeneeskunde impliciet als voorbeeld wordt aangeprezen voor de toekomstige ontwikkelingen in de eerstelijnszorg in de Europese Unie (EU).1 Dit onder het motto dat een sterke eerste lijn goed is voor kwaliteit en doelmatigheid van de gezondheidszorg als geheel.

Het rapport is op initiatief van de Nederlandse minister voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) geschreven in het jaar waarin Nederland voorzitter was van de EU. Hoewel gezondheidszorg formeel niet onder de Europese regelgeving valt, waren er toch voldoende redenen om de toekomstige…