Epidemiologie van parasuïcide in Den Haag

To estimate the incidence of parasuicide in a metropolitan area and to identify subgroups of individuals with the purpose of developing secundary preventive strategies.

Design

Longitudinal prospective case register study (1987-1993).

Method

In the city of The Hague, the Netherlands, all individual contacts concerning parasuicidal behaviour were registered by the participating facilities i.e. hospitals, community mental health organizations and emergency services. Demographic and case-related information was recorded. Record linkage of the anonymized data including those of the municipal coroner concerning suicide was done by the project administration for longitudinal monitoring.

Results

Over the registration period of 7 years (1987-1993) 4458 parasuicidal acts were recorded, involving 3333 individuals. The age and sex distribution was in accordance with formerly published national and local data, but the real numbers of parasuicide rates were 50-100 higher than those usually presented in the literature. Repetition of parasuicide during an average follow-up period of 3.8 years occurred in 18.2 of all cases and the repetition rate increased over time. The suicide risk within a year after the last registered parasuicide came to 1.5 for men as well as women, and that within four years to 1.9 for women and 2.9 for men. Men and women with a history of three or more acts of parasuicide had a suicide risk of over 5 in a follow-up period of 4 years. The incidence of parasuicide was highest in the younger age groups of non-European women (including Turkish women), in particular those with an ethnocultural background in Surinam.

Samenvatting

Doel

Benadering van de incidentie van parasuïcide in een grootstedelijk gebied en beschrijving van risicoprofielen met het oog op secundaire preventie.

Opzet

Longitudinaal prospectief registratieproject over de jaren 1987-1993.

Methode

In de gemeente Den Haag werden contacten verband houdende met parasuïcidaal gedrag geregistreerd door ziekenhuizen, Regionale Instellingen voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg (RIAGG's), ambulancediensten en het crisiscentrum. De registratie omvatte naast demografische gegevens informatie over de toedracht van het incident en de verdere actie. Koppeling van de geanonimiseerde gegevens met elkaar alsmede met gegevens betreffende suïcide van de gemeentelijk lijkschouwer vond centraal plaats en bood gelegenheid tot longitudinaal vervolgen van individuele ziektegeschiedenissen.

Resultaten

Over de periode van 7 jaar (1987-1993) werden 4458 parasuïcides op Haags grondgebied geregistreerd. Het aantal parasuïcide plegende personen bedroeg 3333. De verdeling naar leeftijd en geslacht week niet af van eerder gepubliceerde landelijke en Haagse cijfers, maar de absolute en relatieve aantallen kwamen 50-100 hoger uit dan de tot dusverre bekende aantallen. De recidivering van parasuïcidaal gedrag over een gemiddelde follow-upperiode van 3,8 jaar bedroeg 18,2. Bovendien bleek een herhaling zich steeds sneller voor te doen. Het suïciderisico na de laatst bekende parasuïcide bedroeg 1,5 binnen 1 jaar voor mannen en vrouwen en 1,9 voor vrouwen en 2,9 voor mannen binnen 4 jaar. Voor mannen en vrouwen die in de verslagperiode 3 maal of vaker parasuïcide hadden gepleegd, bedroeg het suïciderisico binnen 4 jaar na de laatste parasuïcide ruim 5. De incidentie van parasuïcide onder meisjes en jonge vrouwen met een Surinaamse (en in mindere mate ook Marokkaanse of Turkse) etnisch-culturele afkomst was hoger dan die onder Nederlandse vrouwen van dezelfde leeftijd.