Dit artikel verschijnt gelijktijdig in het Pharmaceutisch Weekblad.
De perispinale – epidurale of intrathecale – toediening van een grote verscheidenheid aan pharmaca geniet de laatste jaren meer bekendheid sinds langs deze route opiaten worden toegediend ter bestrijding van pijn.1-3 Mede door een snel groeiend inzicht in de neurofysiologie en neurofarmacologie van de geleiding van ”pijn“ ontstond aldus een nieuwe methode, welke ”balanced spinal analgesia“ is genoemd.4
Het doel van deze methode is specifieke beïnvloeding van de geleiding van het (multimodale) nociceptieve signaal op ruggemergniveau, waarbij ”zo fysiologisch mogelijk“ ingegrepen wordt.5 Op deze wijze kan perispinaal een hoge concentratie van een pharmacon ontstaan op de plaats waar dit zijn effect teweeg moet brengen.6 Dit betekent dat men rekening moet houden met een andere farmacokinetiek en bijwerkingen dan bij algemene toediening. De late ademhalingsdepressie na perispinaal toegediende opiaten is hiervan een voorbeeld.7
Andere problemen worden veroorzaakt door…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties