Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Eenmaal kanker, altijd patiënt

Opinie
Aart Jan van der Lelij
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:A4475
Abstract
Abstract
Sluiten
One episode of cancer, always a patient

Two articles in this issue of the Dutch Journal of Medicine address the issue of the long-term consequences of cancer treatment. They show the serious long-term side effects of oncological interventions on the quality of life and the medical future of surviving cancer patients, and emphasize the need for a nationwide early detection program that effectively picks up those patients suffering from the complications of oncological treatment. New systematic follow-up programs hold the promise of successfully detecting those patients with physical problems due to their oncological history. They also clearly show that long-term sequelae of successful oncological treatment will become a more frequently-encountered medical problem in a rapidly increasing number of “ex” patients. Not only physicians, but also insurance companies and medical authorities should address the change in the medical requirements of this new type of patient with very specific medical problems.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

In 2 artikelen in dit nummer van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde wordt aandacht besteed aan de langetermijngevolgen van het hebben van kanker. Zo geven Appelman et al. in hun artikel terecht aan dat er veel belang moet worden gehecht aan de langetermijngevolgen van schedelbestraling bij volwassenen.1 Zij vonden in hun meta-analyse een prevalentie van hypopituïtarisme na schedelbestraling bij volwassenen van 66%, wat aangeeft hoe vaak deze behandeling voor de betrokken patiënt ernstige gevolgen heeft.1 Het optreden van hypopituïtarisme na schedelbestraling heeft vanzelfsprekend praktische gevolgen: een patiënt moet adequaat worden behandeld volgens de moderne inzichten van optimale substitutiebehandeling voor alle hormoondeficiënties van organen die beïnvloed worden door de hypofyse-uitval. Afhankelijk van de behoefte en de leeftijd van de betrokkene betekent dit het geven van glucocorticoïden, schildklierhormoon, geslachtshormonen en groeihormoon.

Nog veel belangrijker is een goed werkend vangnet waarmee patiënten met een dreigende gestoorde hypofysevoorkwabsfunctie tijdig worden gedetecteerd. Dit…

Artikelinformatie

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:A4475
Vakgebied
Kanker
Kanker
Interne vakken
Auteursinformatie

Erasmus Medisch Centrum, afd. Interne Geneeskunde, Rotterdam.

Contact Prof.dr. A.J. van der Lelij, internist-endocrinoloog (a.vanderlelij@erasmusmc.nl)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 18 januari 2012

Gerelateerd
Hypofyse-uitval na hoofd-halsbestraling
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Drs. Sjaak
Fioole

Als jonge tandarts (1959) overleefde ik 21 jaar geleden Acute Myeloide Leukemie (AML FAB4eo, inversie chromosoom 16 problematiek i.v.m. uitval  MRP-1 gen en ABCC1- celtransportereiwit in foutieve afweercellen) in Groningen. 

In dit verband is in 2010 de 3D-structuur van het ABCC1- celtransportereiwit gevonden. Het volgende artikel geeft op google magnifieke beelden in kleur van ABCC1 (1)

Deze 3D- structuur is nodig om een niet al te toxisch middel te vinden om  ABCC1 bij kankerpatienten te VERLAGEN om zo chemotherapie efficienter te maken bij bestaande chemotherapeutische middelen.Naar eigen ervaring verdween mijn eigen heftige systemische  kanker met een levensverwachting van twee à drie weken in precies honderd dagen hoogdosischemotherapie. Nooit meer iets gehad en ook geen nevenwerkingen van belang ervaren.

Tevens blijkt in 2011 dat VERHOGING niveau ABCC1 in hersenen bij muizen ziekte van Alzheimer als sneeuw voor de zon doet verdwijnen door thietylperazine. (2)

In geneeskunde is het tijd voor veel meer aandacht voor spannend nieuw basaal wetenschappelijk onderzoek.Na negentien maanden ná ziekenhuis liep ik mijn eerste Marathon in Rotterdam in 4.59,41h. In 1994 - 1998 werd Marathon New York vijf maal op rij gelopen met beste tijd 05.10.00h. in 1996. Wij waren in 1991 met vijf jongere AML- patienten aan de raamkant, alleen weinig ABCC1 hielp, ook om iedereen een marathon te geven.

 

Salzburg,

Drs. Sjaak Fioole. tandarts

 

 

1. R.C.Ford (Manchester/UK) et.al."Structure of a human multidrug transporter in an inward- facing conformation": J.Struct. Biol., 2010 June; 170 (3): 540-547.

2. J.Pahnke (Rostock/ BRD), et.al. Cerebral amyloid-ß proteostasis is regulated by the membrane transporter ABCC1 in mice": J.Clin.Inv., 2011 Oct.3 121 (10): 3924 - 3931