Een zwangere met auto-immuunthyreoïditis en recidiverend struma

- A 27-year-old woman was first referred at the age of 14 with cosmetic complaints due to an echographically diffuse, euthyroid goitre. Tests for antibodies against thyroid peroxidase and thyroglobulin were positive. Thyroid-suppression therapy with levothyroxine resulted in regression of the goitre. At the age of 26 there was a transitory recurrence of the goitre during a pregnancy, during which time the thyroid peroxidase antibodies became strongly positive. Six months post partum the goitre recurred again, accompanied by pain in the throat and fever. The C-reactive protein level was strongly elevated. Serology established the diagnosis of viral thyroiditis due to a Coxsackie-B virus. The size of the goitre decreased after treatment with acetylsalicylic acid and prednisone. Two months later the goitre again showed further growth, now in association with cervical lymphadenopathy and an enlarged left parotid gland. Histology revealed a non-Hodgkin lymphoma of the type diffuse large B-cell (stage II), very likely a primary thyroid lymphoma. The lymphoma was refractory to cyclophosphamide-doxorubicin-vincristine-prednisolone (CHOP); this was followed by intensive chemotherapy and autologous stem-cell transplantation, resulting finally in a complete remission. The goitre disappeared and thyroid peroxidase antibodies were no longer detectable. Primary thyroid lymphoma is a rare disease, but autoimmune thyroiditis appears to be an important predisposing factor.

Samenvatting

Een 27-jarige vrouw presenteerde zich op 14-jarige leeftijd met cosmetische bezwaren ten gevolge van een echografisch diffuus euthyreoot struma. De uitslagen van onderzoek naar antistoffen tegen thyreoïdperoxidase en thyreoglobuline waren positief. Thyreoïdsuppressietherapie met levothyroxine resulteerde in regressie van het struma. Op 26-jarige leeftijd was er tijdens zwangerschap sprake van een passagère groei van het struma, waarbij de uitslag van antithyreoïdperoxidaseantistoffen sterk positief was. Zes maanden post partum recidiveerde het struma met keelpijn en koorts. De concentratie C-reactief proteïne was sterk verhoogd. Er bleek sprake te zijn van een virale thyreoïditis, veroorzaakt door het Coxsackie-B-virus. Na behandeling met acetylsalicylzuur en prednison nam het struma in grootte af. Twee maanden later was er opnieuw progressie van het struma, nu in combinatie met cervicale lymfadenopathie en een vergrote glandula parotidea links. Na histologisch onderzoek werd de diagnose ‘non-hodgkinlymfoom van het type grootcellig B-cellymfoom (stadium II)’ gesteld, zeer waarschijnlijk een primair schildklierlymfoom. Het lymfoom was refractair voor cyclofosfamide-doxorubicine-vincristine-prednisolon(CHOP)-kuren, waarna intensieve chemotherapie en een autologe stamceltransplantatie volgden, waarmee uiteindelijk een complete remissie werd bereikt. Het struma verdween en de antithyreoïdperoxidaseantistoffen waren niet meer aantoonbaar. Primaire schildklierlymfomen komen zelden voor, maar auto-immuunthyreoïditis lijkt een belangrijke predisponerende factor te zijn.