Een te voorkomen neurologisch ziektebeeld

Klinische praktijk
P.J. Carpentier
A.E.J. de Jager
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:51-3

Dames en Heren,

Neurologische diagnosen worden zelden op grond van het routinelaboratoriumonderzoek gesteld. De meeste neurologische ziektebeelden gaan immers niet gepaard met afwijkingen in bloedbeeld of bloedchemie. De volgende ziektegeschiedenis mag evenwel leren hoe belangrijk dit bloedonderzoek in de neurologische kliniek kan zijn.

Patiënte was 52 jaar toen zij eind augustus 1984 bij ons werd opgenomen. Haar klachten waren twee jaar eerder begonnen. Verschillende malen bezocht zij haar huisarts wegens een stijf gevoel rond de beide enkels, ”alsof deze in beton gevat waren“. Deze gewaarwording was langzaam progressief en het was hieraan dat patiënte haar toenemende loopstoornissen toeschreef. Bovendien kreeg zij last van tintelingen in de vingers en ”eigenaardige“ gevoelens in de benen. Vanaf februari 1984 liep ze met een stok. De loopmoeilijkheden namen dermate toe, dat zij zich ook in huis slecht kon verplaatsen. Bovendien kreeg zij moeite met het ophouden van de urine. In de laatste week voor…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, Neurologische Kliniek, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

P.J.Carpentier, assistent; A.E.J.de Jager, neuroloog.

Contact A.E.J.de Jager

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties