Dames en Heren,
Patiënten met ernstige, complexe traumata na een suïcidepoging worden behandeld in een academisch traumacentrum. Daarbij werken verschillende medisch specialisten samen. Regelmatig moeten zij beslissingen nemen onder tijdsdruk, met verstrekkende gevolgen voor patiënt en familie. Bij beslissingen over leven of dood, zeker bij jonge patiënten, kunnen verschillende en wisselende emoties van invloed zijn. Een zorgvuldige en multidisciplinaire aanpak is dan noodzakelijk, met de ondersteuning die de wetgeving ons biedt. Hierbij is essentieel dat er voldoende tijd wordt genomen om te komen tot een besluit over de behandeling.
Patiënt, een 31-jarige man, werd naar de SEH van het VUmc gebracht na een sprong van een 12e verdieping. Hij was door het ambulancepersoneel al geïntubeerd; zijn comascore was laag (Glasgow-comascore: E1M1V1). Op de SEH zagen we een geïntubeerde, beademde patiënt met een onmeetbaar lage zuurstofsaturatie, een sinustachycardie van 130 slagen/min en een bloeddruk van 90/60 mmHg. Zijn pupillen waren beiderzijds niet lichtreactief, waarbij de rechter groter was dan de linker. Bij auscultatie hoorden we rechts verminderd ademgeruis, waarna aan de rechterzijde een thoraxdrain werd geplaatst. Hemodynamisch reageerde patiënt tijdelijk op vulling van het vaatbed, waarna besloten werd met spoed een CT-scan van het gehele lichaam te maken.
Hierop zagen wij een ernstig neurotrauma met subarachnoïdaal en subduraal bloed naast multipele contusiehaarden, een hematopneumothorax rechts, een randpneumothorax links, longcontusie beiderzijds, multipele ribfracturen beiderzijds, een sternumfractuur, uitgebreid lever- en miltletsel zonder actieve bloeding, een instabiele bekkenfractuur met een comminutieve sacrumfractuur, luxatie…
Artikelinformatie
Reacties