Samenvatting
Een 13-jarige jongen meldde zich op de afdeling Spoedeisende Hulp met acute pijn op de borst. Initiële beoordeling wees op een pericarditis. Bij verdere evaluatie van ecg, thoraxröntgenfoto en laboratoriumwaarden bleek dat hij een pneumomediastinum had. De jongen werd opgenomen en analgetisch behandeld. Na 4 dagen kon hij in goede algemene conditie uit het ziekenhuis worden ontslagen. De incidentiecijfers van pneumomediastinum bij kinderen verschillen sterk in de literatuur. Waarschijnlijk is er sprake van onderdiagnose. Een pneumomediastinum moet worden overwogen bij een kind met pijn op de borst. Een thoraxfoto is het onderzoek van eerste keuze. Differentiaaldiagnostisch moeten andere respiratoire oorzaken, pericarditis en een oesofagusruptuur worden overwogen. Bij pneumomediastinum kan een symptomatisch beleid worden gevoerd. Analgetica volstaan meestal. Complicaties zijn zeldzaam.
artikel
Inleiding
Pijn op de borst bij kinderen kan een aantal oorzaken hebben. Eén daarvan is een pneumomediastinum. In dit artikel bespreken wij een patiënt met die aandoening en gaan wij in op de ontstaanswijze en de behandeling van het pneumomediastinum.
Ziektegeschiedenis
Patiënt A, een 13-jarige jongen met een blanco voorgeschiedenis, kwam op de afdeling Spoedeisende Hulp omdat hij sinds enkele uren progressieve, drukkende pijn op de borst had die uitstraalde naar zijn rug en kaken. De pijn was plotseling ontstaan. Patiënt was niet misselijk en had niet gebraakt. Ook had hij geen hoofdpijn, palpitaties, dyspneu of pijn bij diepe inspiratie. Wel had hij moeite met slikken. De jongen had geen trauma doorgemaakt, geen abrupte of excessieve lichaamsbewegingen gemaakt en niet geschreeuwd. Hij was de laatste tijd niet ziek geweest. Patiënt had deze klachten nooit eerder gehad en was niet bekend wegens astma. Hij had geen medicijnen of drugs gebruikt.
Bij lichamelijk onderzoek was mogelijk pericardwrijven hoorbaar, waardoor aanvankelijk aan pericarditis werd gedacht. Verder waren er geen bijzonderheden. Volledig interngeneeskundig laboratoriumonderzoek toonde enkel een lichte respiratoire alkalose, passend bij de oppervlakkige ademhaling. Het ecg was volgens de leeftijdsspecifieke criteria niet-afwijkend. Er werd 4 uur na het ontstaan van de klachten een thoraxröntgenfoto gemaakt. Daarbij werd een pneumomediastinum gevonden (figuur 1).
De jongen werd ter observatie opgenomen. Hij kreeg monitorbewaking en werd analgetisch behandeld. Aanvullende onderzoeken, bestaande uit glucosecontroles en urineonderzoek op amfetaminen, gaven geen aanwijzingen voor een specifieke oorzaak. Patiënt knapte goed op en kon na 4 dagen in goede conditie uit het ziekenhuis worden ontslagen. Poliklinisch werd longfunctieonderzoek verricht. De flow-volumecurve en de concentratie stikstofmonoxide (NO) in de uitademingslucht waren niet-afwijkend. Er werd 3 weken na de opname een thoraxfoto gemaakt; die liet een normaal beeld zien (figuur 2). Patiënt werd uit de poliklinische controle ontslagen met als diagnose ‘spontaan pneumomediastinum’.
Beschouwing
Pneumomediastinum, of mediastinaal emfyseem, wordt gedefinieerd als de aanwezigheid van lucht in het mediastinum.1 De afwijking komt bij ongeveer 2% van de gezonde neonaten voor. Op de kinderleeftijd is de afwijking echter zeldzaam. Incidentiecijfers variëren van 1:14.000 bij kinderen die met pijn op de borst of idiopathische dyspneu op de afdeling Spoedeisende Hulp komen, tot 1:300 bij bekende astmapatiënten.2,3
Pathogenese
Een pneumomediastinum is meestal het gevolg van een trauma of van intrathoracale chirurgische ingrepen, endoscopie, mechanische beademing of hartkatheterisatie. Indien een patiënt geen trauma of ingreep heeft doorgemaakt vóór het ontstaan van de klachten, spreken we van een spontaan pneumomediastinum.4
Bij 70-90% van de patiënten met een spontaan pneumomediastinum kan een provocerend moment met intrapulmonale drukverhoging gevonden worden. De belangrijkste oorzaken hiervan zijn astma, hoesten, een valsalva-achtige gebeurtenis zoals schreeuwen of inspanning, een infectie, en gebruik van drugs zoals marihuana, cocaïne of amfetamine.1,5
Het ontstaan van een pneumomediastinum is per definitie alleen mogelijk als er lucht in het mediastinum kan komen; meestal gebeurt dit door een ruptuur van een alveolus of een bronchiolus. De lucht verspreidt zich dan langs de bronchovasculaire structuren, of via de bronchovasculaire fascie, naar het mediastinum.4
Klinische bevindingen
Pijn op de borst is het belangrijkste kenmerk van een spontaan pneumomediastinum. Daarnaast hebben patiënten veelal last van dyspneu en nekpijn. Bij lichamelijk onderzoek kan subcutaan emfyseem worden gevonden. Klassiek, maar bij slechts 50% van de beschreven casussen aanwezig, is het zogenaamde teken van Hamman (‘Hamman’s sign’); dit houdt in dat auscultatoir pericardwrijven wordt gehoord. Zeldzaam zijn klachten als dysfagie, rugpijn en epigastrische pijn.1,5-7
Differentiaaldiagnostische overwegingen
Acute pijn op de borst bij kinderen heeft meestal een respiratoire oorzaak, zoals: hoesten, astma, pneumonie, een corpus alienum, pleuritis, pneumothorax, pneumomediastinum, pneumopericardium of longembolie. Daarnaast zijn er ook niet-respiratoire oorzaken.
Vooral bij pijn op de borst die uitstraalt in de richting van de linker schouder én bij verminderd hoorbare harttonen dient een pericarditis uitgesloten te worden. Andere oorzaken van verminderd hoorbare harttonen zijn zeer ongebruikelijk bij kinderen. Op het ecg zijn dan onder andere afvlakking van het QRS-complex door demping en repolarisatiestoornissen zichtbaar. Dit was in onze casus niet het geval. Op een thoraxfoto kan een vergrote hartschaduw gezien worden. Een echo van het hart kan duidelijkheid verschaffen.
Bij laagthoracale pijn, subcutaan emfyseem en overgeven (trias van Meckler) dient men middels beeldvorming altijd een spontane oesofagusruptuur (syndroom van Boerhaave) uit te sluiten, vanwege de hoge letaliteit.8
Beeldvormend onderzoek
Bij vermoeden van een spontaan pneumomediastinum dient er eerst een thoraxröntgenfoto gemaakt te worden. Bij twijfel is er een rol voor de CT-scan.6,9 De ernst en uitgebreidheid van een spontaan pneumomediastinum bepalen welke röntgenologische tekenen zichtbaar zijn en hoeveel. Figuur 1a en 1b illustreren onze casus. Voor meer voorbeelden verwijzen wij naar een radiologisch overzichtsartikel.10
Andere diagnostiek
Het bloedbeeld bij het spontane pneumomediastinum kan een licht toegenomen aantal neutrofielen laten zien, meestal secundair aan een luchtweginfectie.4
Het ecg kan misleidend zijn: afvlakking, ST-depressie, T-topinversie en rotatie van de hartas in beide richtingen zijn mogelijk, afhankelijk van de locatie en grootte van het pneumomediastinum.7 Voor meer informatie over de interpretatie van het pediatrische ecg verwijzen wij naar het leerboek van Park en Guntheroth.11
Therapie
Het spontane pneumomediastinum is een zelflimiterende aandoening die vanzelf verdwijnt binnen 3-15 dagen, soms na tijdelijke verergering van de symptomen.4 Complicaties door secundaire uitbreiding naar pleura, pericardium, peritoneum, retroperitoneum of wervelkolom zijn zeldzaam, zeker bij kinderen. De behandeling bestaat uit goede pijnstilling en monitoring van ademhaling en hartslag totdat de klachten verdwenen zijn. De recidiefkans is klein. Een recidief kan zich manifesteren als pneumomediastinum of pneumothorax en hangt meestal samen met astma.5
Conclusie
Pijn op de borst bij kinderen kan worden veroorzaakt door een spontaan pneumomediastinum. Waarschijnlijk is er sprake van onderdiagnose. De aandoening kan in de meeste gevallen worden aangetoond met een thoraxfoto. Wij raden daarom aan een thoraxfoto te maken bij kinderen die pijn op de borst hebben waarvoor geen andere oorzaak wordt gevonden.
Een spontaan pneumomediastinum verdwijnt vanzelf en complicaties zijn zeldzaam. Een afwachtend en symptomatisch beleid met adequate analgesie is meestal afdoende.
Literatuur
Damore DT, Dayan PS. Medical causes of pneumomediastinum in children. Clin Pediatr (Phila). 2001;40:87-91.
Stack AM, Caputo GL. Pneumomediastinum in childhood asthma. Pediatr Emerg Care. 1996;12:98-101.
Yellin A, Gapany-Gapanavicius M, Lieberman Y. Spontaneous pneumomediastinum: is it a rare cause of chest pain? Thorax. 1983;38:383-5.
Chalumeau M, le Clainche L, Sayeg N, Sannier N, Michel JL, Marianowski R, et al. Spontaneous pneumomediastinum in children. Pediatr Pulmonol. 2001;31:67-75.
Dekel B, Paret G, Szeinberg A, Vardi A, Barzilay Z. Spontaneous pneumomediastinum in children: clinical and natural history. Eur J Pediatr. 1996;155:695-7.
Kaneki T, Kubo K, Kawashima A, Koizumi T, Sekiguchi M, Sone S. Spontaneous pneumomediastinum in 33 patients: yield of chest computer tomography for the diagnosis of the mild type. Respiration. 2000;67:408-11.
Panacek EA, Singer AJ, Sherman BW, Prescott A, Rutherford WF. Spontaneous pneumomediastinum: clinical and natural history. Ann Emerg Med. 1992;21:1222-7.
Antonis JH, Poeze M, van Heurn LW. Boerhaave’s syndrome in children: a case report and review of the literature. J Pediatr Surg. 2006;41:1620-3.
Gardikis S, Tsalkidis A, Limas C, Antypas S, Manavis I, Chatzimicael L, et al. Spontaneous pneumomediastinum: is a chest X-ray sufficient? Minerva Pediatr. 2003;55:293-6.
Zylak CM, Standen JR, Barnes GR, Zylak CJ. Pneumomediastinum revisited. Radiographics. 2000;20:1043-57.
Park MK, Guntheroth WG. How to read pediatric ECGs. 4th ed. Philadelphia: Mosby; 2006.
Reacties