Een gespierd en pijnvrij 2020

Spierverlies hoort niet thuis in de spreekkamer van de dokter, schrijft collega Westendorp (D4345) naar aanleiding van een klinische les (D3824) waarbij Visser en collega’s twee patiënten presenteren die sluipend een deel van hun spieren waren kwijtgeraakt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar ik ben het hartgrondig met Westendorp eens. We kunnen niet alles dat hapert en waarvoor we in hoge mate zelf verantwoordelijk zijn naar de geneeskunde schuiven. Je moet naarmate je ouder wordt nu eenmaal steeds meer doen om het lichaam in vorm te houden. Als je niet oplet ben je opeens een verschrompeld besje dat niet meer van de fiets kan springen als het nodig is, omdat de spieren die eens zo sterk en vanzelfsprekend waren langzaam zijn verdwenen.

Mij overkwam dat na een episode met rugpijn. Ik was één van die jaarlijkse 1,5 miljoen Nederlanders die met rugpijn kampen (D3933). Maar gelukkig was er bij mij een oorzaak voor de rugpijn en werd ik na anderhalf jaar pijn, chagrijn, vele warmtecompressen en kersenpitten geopereerd. Maar wat heb ik moeten buffelen om die spieren in mijn bovenbeen weer terug te krijgen. Ik heb er vooral van geleerd hoe belangrijk die spieren zijn voor de gewone dingen in het leven. Maar ik heb ook geleerd dat het als je pijn hebt armoe troef is in de geneeskunde. Het leerartikel over lagerugpijn laat zien hoe weinig we patiënten kunnen bieden. Slechts bij 5% van de patiënten is er echt een duidelijke oorzaak voor hun pijn te vinden en die andere 95% moet maar blijven tobben.

Waarom is er zo weinig wetenschappelijk onderzoek op dit terrein, zijn studies te klein en gloort er weinig licht aan de horizon? Waarom hoor ik nooit dokters opscheppen op tv dat de rugpijn bijna de wereld uit is? Aan de ziektelast kan het niet liggen, die is immens. De geneeskunde vermag heel veel, maar rugpijn is kennelijk te moeilijk of gewoon niet sexy genoeg. Toch hoop ik dat we onze onderzoeksagenda nog eens laten leiden door ziektelast in plaats van de impactfactor van tijdschriften en ondertussen wens ik u een gespierd en pijnvrij 2020 toe.