Een enquête naar gezondheid en huisartsbezoek onder Turkse en Nederlandse inwoners van Rotterdam

– This paper reports the results of a study of the health situation of Turkish and autochthonous citizens of Rotterdam (Holland). A health interview survey was held with a random sample of 250 Turkish citizens (age 19-69) and a matched group of 250 autochthonous citizens. With ten percent of the respondents a second, in-depth interview was held.

With regard to (reported) presence of chronic diseases and to diseases in the two weeks preceding the interview no differences were found between Turkish and Dutch respondents. Turkish respondents answered less positively on questions that refer to subjective aspects of health. Turkish respondents consulted their general practitioner more frequently (RR = 2.62) and the dentist less frequently (RR = 0.61) than Dutch respondents. Little differences existed in frequency of visits to the medical specialist or in frequency of hospital admissions.

With some caution, it may be conluded that the frequent visits to the general practitioner by Turkish respondents do not follow from differences in physical problems, but from cultural differences in the attitude towards the general practitioner.

Samenvatting

In dit artikel worden resultaten gepresenteerd van een onderzoek naar de gezondheid van Turkse en autochtone inwoners uit dezelfde buurten van Rotterdam. Een gezondheidsenquête werd afgenomen bij 250 Turkse volwassenen en een (op leeftijd, geslacht en woonadres gematchte) vergelijkingsgroep van 250 autochtone inwoners van de stad. Met 10 van de respondenten werd een tweede, halfgestructureerd interview gehouden.

Er bleken geen verschillen te bestaan in het vóórkomen van chronische aandoeningen en in ziekten in de twee weken vóór het interview tussen de Turkse respondenten en de vergelijkingsgroep van Nederlanders met ongeveer dezelfde sociaal-economische status. Wel zijn er verschillen in antwoorden op vragen die het algemeen welbevinden en psychosomatische klachten betreffen; deze worden door Turkse respondenten ongunstiger beantwoord.

Turkse respondenten bezoeken vaker de huisarts (relatief risico (RR) = 2,62) en minder vaak de tandarts (RR = 0,61). In bezoek aan medisch specialisten en ziekenhuisopnamen zijn slechts geringe verschillen tussen beide groepen gevonden.

Voor het frequentere huisartsbezoek van Turkse respondenten wordt een verklaring gezocht in de verschillen in ervaren gezondheid en in een andere attitude ten opzichte van huisartsbezoek bij Turkse respondenten.