Inleiding
Bij de diagnostiek van acute en chronische aandoeningen van het schoudergewricht staan anamnese en lichamelijk onderzoek voorop.1 Te zamen met een gericht röntgenologisch onderzoek zijn acute letsels van de benige structuren van de schoudergordel vrijwel zonder uitzondering te diagnostiseren en zodoende gericht te behandelen.
Bij een patiënt met een chronisch klachtenpatroon wordt maar al te vaak de diagnose ‘periarthritis humeroscapularis-syndroom’ gesteld, een verzamelnaam voor verschillende ziektebeelden, waarvan de oorzaak gelegen is in de weke delen van het schoudergewricht. Zo'n verzameling aan ziektebeelden is geen basis voor een doelgerichte, op de aandoening georiënteerde therapie. Het resultaat van deze diagnose is dan ook vaak een langdurige, kostbare en teleurstellende behandeling. Omdat röntgenologisch onderzoek voor een verdere differentiatie van dit syndroom slechts weinig oplevert, werd in de artrografie van het schoudergewricht een aanvullend onderzoek gezien om de verschillende ziektebeelden beter van elkaar te kunnen onderscheiden. In het bijzonder voor het aantonen…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties