Dobutaminestress-MRI van het hart: een waardevolle onderzoekstechniek voor de diagnostiek van ischemische hartziekten

Assessment of the clinical applicability of DS-MRI for the detection of myocardial ischemia and myocardial viability.

Design

Prospective.

Method

In the period from 1 November 1999 to 31 October 2000, patients with suspected coronary artery disease who could not be studied by means of conventional bicycle ergometry underwent breath-hold DS-MRI (1 Tesla) 4 days after cessation of anti-ischemic medication. Three left ventricular short-axis planes were examined for the occurrence of disorders in wall movement during infusion of increasing doses of dobutamine (10, 20, 30 and 40 μg/kg/min). Temporary recovery of wall thickening in a previously diminished or non-contracting segment under 5 μg/kg/min of dobutamine was considered proof of viability. Development of hypo-, a- or dyskinesia at higher doses of dobutamine was taken to indicate ischemia. If the DS-MRI test was positive for ischemia, coronary angiography was performed. If indicated, this was followed by revascularisation. If DS-MRI did not reveal ischemia, the patient was seen at the outpatient department.

Results

Of the 100 patients (62 men and 38 women with an average age of 62 years, SD = 12) subjected to DS-MRI, 95 yielded results that were suitable for diagnosis. Of the 42 patients with DS-MRI scans that were considered positive for ischemia and in whom coronary angiography was subsequently performed, 41 had such coronary abnormalities that revascularisation was indicated. One patient was false-positive. All 53 patients with non-ischemic DS-MRI scans were followed-up for 11-23 months (mean 17 months). One patient died suddenly 2 weeks after the MRI-test. The other 52 patients did not experience any coronary events nor sudden cardiac death. The predictive value of a positive DS-MRI scan for ischemia was 98 and the predictive value of a negative DS-MRI scan was also 98.

Conclusion

DS-MRI is a safe diagnostic method for the detection or exclusion of myocardial ischemia and viability in patients with suspected coronary artery disease.

Samenvatting

Doel

Bepalen van de klinische toepasbaarheid van dobutaminestress-magnetischeresonantietomografie (DS-MRI) voor de diagnostiek van ischemische hartziekten.

Opzet

Prospectief.

Methode

Patiënten met vermoedelijk cardiale ischemie die niet met conventionele fietsergometrie konden worden onderzocht, ondergingen DS-MRI (1-Tesla), 4 dagen na staken van anti-ischemische medicatie, in de periode 1 november 1999-31 oktober 2000. Drie korte-asdoorsneden van het linker ventrikel werden onderzocht op het optreden van wandbewegingsstoornissen tijdens dobutamine-infusie (achtereenvolgens 10-20-30-40 μg/kg/min). Bij onderzoek naar vitaliteit (tijdelijk herstel van wandverdikking in een voorheen stilstaand of minder verdikkend wandsegment) werd begonnen met 5 μg/kg/min. Was de uitslag positief voor ischemie, dan volgde hartkatheterisatie en indien geïndiceerd een revascularisatieprocedure. Ingeval met DS-MRI geen ischemie werd aangetoond, werd de patiënt poliklinisch gevolgd.

Resultaten

Er werden 100 patiënten onderzocht: 62 mannen en 38 vrouwen, met een gemiddelde leeftijd van 62 jaar (SD: 12). Van de 100 DS-MRI onderzoekingen waren 95 diagnostisch bruikbaar. Van de 42 patiënten met als afwijkend beoordeelde DS-MRI-scans hadden 41 patiënten bij hartkatheterisatie dusdanige coronaire afwijkingen dat indicatie bestond voor revascularisatie; bij 1 patiënt was de uitslag fout-positief. De 53 patiënten met een niet-ischemisch DS-MRI werden 11-23 maanden (gemiddeld: 17) gevolgd. Van hen overleed 1 patiënt plotseling 2 weken na de DS-MRI. De overige 52 patiënten waren vrij van coronair syndroom of plotse hartdood. De voorspellende waarde van een voor ischemie positieve DS-MRI-testuitslag bedroeg aldus 98 en die van een voor ischemie negatieve uitslag eveneens 98.

Conclusie

DS-MRI was een veilige diagnostische methode om cardiale ischemie en vitaliteit aan te tonen of uit te sluiten bij patiënten bij wie coronairlijden werd vermoed.