Digoxinetherapie in 24 geautomatiseerde huisartspraktijken

– Since recent insights indicate that most patients with heart failure and a normal cardiac rhythm (HFNR) should not be treated with digitalis, we investigated the treatment policy of general practitioners in this respect. Our descriptive study consisted of a questionnaire followed by a computer based review of patient records of 14 family practices cooperating in the Registration Network of Family Practice (RNFP) and 10 ‘external’ practices.

All GPs (n = 51) received the questionnaire on the prescription policy of the GP and cooperating specialists, and on their experience with adverse effects of digitalis therapy. After 2-4 months the GPs of the RNFP (n = 41) received a floppy disc with an algorithm selecting from their problem lists patients with a registered diagnosis of heart failure. The external GPs (n = 10) received an algorithm selecting patients treated with digitalis, since their problem lists were not completely up to date. In all, data of 63,500 patients were examined. On anonymised standard forms, generated by the practice computer, the GPs provided data on the exact diagnosis, medication and adverse effects. Outcome measures of the study were: prescription attitudes (questionnaire) and actual digitalis use (in the selected cases).

33 of the GPs stated that they used digitalis as the preferred therapy of heart failure with normal cardiac rhythm; 30 of the 82 selected HFNR patients had digitalis, while in 42 of the 149 selected patients treated with digitalis a HFNR was registered. Adverse effects had been observed in 3 cases, but could not be excluded retrospectively in 70 cases (49).

Many GPs have not yet adapted their prescription behaviour to recently published insights. Development of a ‘digitalis standard in general practice’ is recommended.

Samenvatting

In een descriptief onderzoek werd nagegaan of recente inzichten betreffende de therapie bij decompensatio cordis met een sinusritme (DCS) geleid hebben tot een aangepast beleid in de huisartspraktijk. Bij 24 geautomatiseerde huisartspraktijken: 14 praktijken van het Registratienet Huisartspraktijken van de Rijksuniversiteit Limburg (RNH) en 10 ‘externe’ praktijken, werd een enquête gehouden, gevolgd door retrospectief onderzoek van de medische patiëntgegevens: 51 artsen ontvingen een enquêteformulier met vragen over het prescriptiebeleid bij DCS, de bekendheid met bijwerkingen van digoxine en het beleid bij DCS van lokale vakspecialisten. De RNH-artsen (n = 41) ontvingen later een onderzoekdiskette die hen in staat stelde om gegevens op te zoeken van alle patiënten met in de probleemlijst geregistreerde decompensatio cordis. Bij de ‘externe’ artsen (n = 10) werd gezocht naar digoxinegebruikers omdat de probleemlijsten niet volledig bijgewerkt waren. Gegevens van 63.500 patiënten werden bestudeerd. Geanonimiseerde informatie over exacte diagnose, therapie en bijwerkingen werd aangeleverd op door de praktijkcomputers gegenereerde standaardformulieren. Uitkomstvariabelen waren: het voorschrijfbeleid (enquête) en het actuele digoxinegebruik (bij de geselecteerde patiënten).

Van de huisartsten schreef 33 digoxine voor bij de behandeling van hartfalen en normaal hartritme; zij volgden hierbij meestal het beleid van de lokale vakspecialist. Van de 82 bij het RNH opgespoorde DCS-patiënten werd 30 behandeld met digoxine; 42 van de 149 in de ‘externe’ praktijken opgespoorde digoxinegebruikers was bekend wegens DCS. Slechts 3 keer werden bijwerkingen vermeld; 70 keer (49) konden bijwerkingen niet worden uitgesloten.

Veel huisartsen hebben het voorschrijfbeleid bij decompensatio cordis nog niet aangepast aan recentelijk gepubliceerde nieuwe inzichten. Het is wenselijk dat een huisartsgeneeskundige standaard ‘decompensatio cordis’ wordt ontwikkeld.