Zie ook het artikel op bl. 1747.
Inleiding
Bij speekselklieraandoeningen kunnen moderne diagnostische methoden van veel waarde zijn. Een goede anamnese en een zorgvuldig uitgevoerd klinisch onderzoek vormen echter nog steeds de basis voor de diagnostiek.1 Soms kan de diagnose vrijwel uitsluitend gesteld worden aan de hand van de anamnese, bijvoorbeeld bij parotitis epidemica en bij speekselstenen. Ook kunnen de leeftijd en het geslacht van de patiënt soms belangrijke aanknopingspunten opleveren. Bij de inspectie moeten de klier, het orificium van de uitvoergang en eventueel de functie van de N. facialis worden bekeken. Door massage van de klier en de uitvoergang, ter vergelijking bij voorkeur beiderzijds, kan een indruk worden verkregen over de speekselproduktie en de samenstelling van het speeksel. Palpatie dient zo mogelijk bimanueel te geschieden. Van belang hierbij zijn de uitbreiding (circumscript of diffuus), de pijnlijkheid en de consistentie van de zwelling. Speekselstenen in de uitvoergang zijn vaak…
Artikelinformatie
Reacties