Diagnostiek van betalactamantibiotica-allergie

Many patients report a β-lactam allergy or hypersensitivity without actually having this allergy. Targeted questioning, in combination with an accurate description of the nature of the symptoms, leads to rejection of a large number of these presumed allergies. In a suspected allergic reaction one has to distinguish between the potentially life-threatening, acute type I mediated allergy and delayed type IV skin reaction. The diagnostic evaluation of a suspected allergy is described in this article. Three cases are presented of a presumed allergic reaction to β-lactam antibiotics. Patient A was a 62-year-old woman with anaphylaxis triggered by amoxicillin/clavulanate who, after analysis, was advised to avoid all β-lactam antibiotics. Patient B was a 58-year-old man with anaphylaxis triggered by amoxicillin/clavulanate as a result of a selective allergy to amoxicillin. Patient C was a 50-year-old man who had had a possible reaction to a penicillin in his childhood. Analysis in an allergology department can be useful for further treatment.

Conflict of interest and financial support: ICMJE forms provided by the authors are available online along with the full text of this article.

Dames en Heren,

Ongeveer 5-10% van alle patiënten meldt een betalactamantibiotica-allergie. Uit de literatuur blijkt echter dat 90% van deze patiënten geen IgE-gemedieerde allergie heeft.1 Anafylaxie, de meest gevreesde contra-indicatie voor betalactamantibiotica, is slechts beschreven bij 0,01-0,05% van de algemene populatie.1 Gezien de potentieel ernstige complicaties hiervan is het echter van groot belang deze vorm van allergie niet te missen. In deze klinische les bespreken wij de diagnostiek van type I-penicillineallergie en geven wij adviezen voor een betere herkenning en registratie.

Een acuut optredende IgE-gemedieerde anafylaxie kenmerkt zich door symptomen als hypotensie, kortademigheid, angio-oedeem en urticaria. Patiënten kunnen echter ook een type IV-reactie hebben op antibiotica, die zich meestal uit in maculopapuleus exantheem dat na 24 uur optreedt. In zeldzame gevallen leiden type IV-reacties tot ziektebeelden als het Stevens-Johnson-syndroom (SJS), geneesmiddelexantheem met eosinofilie en systemische symptomen (‘drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms’, DRESS), toxische epidermale necrolyse (TEN)…