Diagnostiek en behandeling van kinderen met acute bronchiolitis door infectie met respiratoir syncytieel virus; resultaten van een enquête onder alle Nederlandse kinderartsenpraktijken in 1998

To investigate differences between paediatric practices in the Netherlands with respect to diagnosis and management of respiratory syncytial virus (RSV) bronchiolitis.

Design

Cross-sectional survey.

Methods

In 1998 a questionnaire on the use of diagnostic and therapeutic procedures in children admitted because of a (suspected) RSV brochiolitis was mailed to all 110 hospital-based paediatric practices in the Netherlands.

Results

A 100 response rate was achieved. The most commonly applied diagnostic procedures were the rapid RSV immunofluorescence test (performed routinely by 99 and on indication by 1 of respondents), leukocyte count/differentiation and serum C-reactive protein levels (76 routinely and 17 on indication), blood gas analysis (60; 35) and chest X-rays (49; 45). All the respondents used supplemental oxygen and 96 tube feeding, always or when needed. The most commonly used drugs were nebulized bronchodilators, either as a trial (59 routinely; 15 on indication) or in a fixed schedule (33; 17), systemic (2; 29) or inhaled corticosteroids (16; 24), and antibiotics (4 routinely; 65 in cases of suspected bacterial co-infection). Patients were discharged by 83 of respondents when they no longer needed oxygen or tube feeding; 9 of respondents waited for full recovery before discharging patients. 78 of respondents prescribed inhaled bronchodilators and/or corticosteroids to patients after discharge.

Conclusion

Considerable variation in management of bronchiolitis exists between paediatric practices in the Netherlands. Several diagnostic and therapeutic approaches are used which are not evidence based, probably reflecting the lack of therapeutic options with proven clinical efficacy.

Samenvatting

Doel

Inventariseren van het handelen van Nederlandse kinderartsen bij de diagnostiek en de behandeling van bronchiolitis veroorzaakt door het respiratoir syncytieel virus (RSV).

Opzet

Transversale enquête.

Methoden

In 1998 werd aan alle 110 kinderartsengroepen in Nederland een enquêteformulier gestuurd met vragen over diagnostiek en therapie bij kinderen die werden opgenomen wegens (een vermoede) RSV-bronchiolitis.

Resultaten

Alle 110 kinderartsengroepen stuurden een ingevuld enquêteformulier terug. De frequentst verrichte diagnostische procedures waren de RSV-sneltest (99 van de respondenten verrichtte deze routinematig; 1 op indicatie), bepalingen van het leukocytenaantal, -differentiatie en C-reactiefproteïneconcentratie (76 als routine; 17 op indicatie), bloedgasanalyse (60; 35) en het maken van een thoraxröntgenfoto (49; 45). Altijd of op indicatie gaf 100 van de respondenten zuurstof en 96 sondevoeding. De frequentst voorgeschreven medicamenten waren bronchusverwijders per inhalatie, hetzij als proefbehandeling (59 routinematig; 15 op indicatie) of volgens een standaardschema (33 altijd; 17 op indicatie), systemische corticosteroïden (2; 29) of inhalatiecorticosteroïden (16; 24) en antibiotica (4 routinematig; 65 bij vermoeden van bacteriële superinfectie). Van de respondenten ontsloeg 83 de patiënten als zij geen zuurstof en/of sondevoeding meer nodig hadden; 9 wachtte volledig herstel af. Van de respondenten schreef 78 te inhaleren bronchusverwijders en/of corticosteroïden na ontslag voor.

Conclusie

Er bestaan aanzienlijke verschillen tussen kinderartsen in Nederland wat betreft diagnostiek en behandeling van RSV-bronchiolitis. Er worden diverse diagnostische en therapeutische handelingen verricht die niet ‘evidence-based’ zijn. Dit wordt waarschijnlijk mede veroorzaakt door een gebrek aan een bewezen effectieve behandeling.