Diagnostiek en behandeling van hypertensie voor en na invoering van een protocol

To determine the compliance with and the outcome of a practice guideline introduced for the management of hypertension.

Design

Retrospective medical record survey.

Setting

The outpatient clinic of general internal medicine of the Academic Medical Hospital Nijmegen, the Netherlands.

Method

Daily practice in a period before (1988) and one after (1993) implementation of the guideline were compared. By means of an inventory form we evaluated the compliance with the guideline, the decrease in blood pressure after 1 year's follow-up and the number and dosages of the prescribed drugs. Total costs were approximated from the number of visits and the number of laboratory and imaging evaluations.

Results

Compliance with the guideline in 1993 was 72 (24) compared with 65 (27) in 1988. This improvement was predominantly achieved by the junior residents. In 1993 in 15 patients (19) blood pressure was measured without medication having been stopped. The guideline regarding the frequency of blood pressure measurement was observed in 7 patients (9). The decrease in systolic and diastolic blood pressure was larger in 1993 than in 1988 (p < 0.05). This result was achieved by a larger number of blood pressure lowering drugs (1.40 (1.06) in 1993 vs. 1.17 (0.98) in 1988); the mean dose of the prescribed drugs was lower. The number of visits rose by 10 to 7.8 (3.7) and the number of diagnostic laboratory procedures by 25 to 956.

Samenvatting

Doel

Analyseren in welke mate invoering van het protocol ‘diagnostiek en behandeling van hypertensie’ had geleid tot een verandering in de kwaliteit en kosten van de patiëntenzorg.

Opzet

Retrospectief statusonderzoek.

Plaats

Polikliniek Algemene Interne Geneeskunde van het Academisch Ziekenhuis Nijmegen.

Methode

Een jaar waarin werd gewerkt volgens het protocol (1993) werd vergeleken met een controlejaar (1988). Met behulp van een inventarisatieformulier werd gescoord in welke mate de richtlijnen (omgezet in toetsingscriteria) van het protocol werden opgevolgd, volgens de informatie in de status. Tevens werden de mate van bloeddrukdaling na 1 jaar follow-up en de hoeveelheid en dosering van de voorgeschreven bloeddrukverlagende medicijnen genoteerd. Een schatting van de gemaakte kosten werd gebaseerd op het aantal poliklinische controles, de hoeveelheid laboratorium- en beeldvormende diagnostiek.

Resultaten

De naleving van het protocol bedroeg in 1993 gemiddeld 72 (SD: 24) van de criteria, in 1988 65 (27). Deze verbetering van 7 werd totstandgebracht door de groep assistent-geneeskundigen in opleiding tot internist. De richtlijn voor meting van een onbehandelde bloeddruk werd in 1993 bij 15 patiënten (19) niet opgevolgd. De richtlijn met betrekking tot de frequentie van meting van de basale bloeddruk werd bij 7 patiënten (9) uitgevoerd. De bloeddrukdaling na 1 jaar follow-up, uitgedrukt als percentage van de uitgangswaarde, was in 1993 groter (p < 0,05) dan in 1988, zowel wat betreft de systolische (16 (11) in 1993 en 12 (12) in 1988) als diastolische bloeddruk (15 (10) in 1993 en 10 (12) in 1988). Dit werd bereikt met meer bloeddrukverlagende middelen, 1,40 (1,06) in 1993 tegen 1,17 (0,98) in 1988 (niet statistisch significant verschillend). De gemiddelde dosering was in 1993 lager dan in 1988. Het aantal poliklinische controles steeg met 10 tot gemiddeld 7,8 (3,7) en het aantal diagnostische laboratoriumbepalingen met 25 tot 956.