Diagnostiek en behandeling van het galblaascarcinoom

Over the past decade considerable progress has been made in several fields relating to the diagnosis and treatment of gall bladder cancer.
This literature search evaluates if these recent advances have led to improved diagnosis, treatment and survival of patients with gall bladder carcinoma.
The increase in the number of cholecystectomies being carried out has resulted in more carcinomas being discovered incidentally, and at an early and treatable stage.
The combination of ultrasound and MRI yields the most accurate preoperative staging.
Current radiotherapy and chemotherapy in adjuvant and neoadjuvant settings have not shown any survival benefit.
Surgical resection remains the only potentially curative option. For in-situ- and T1a-tumours a simple cholecystectomy can be performed resulting in favourable 10-year survival. For T1b- and T2-tumours an additional resection is indicated, resulting in 5-year survival rates of 55-90%. For T3-tumours, only those patients without metastatic disease will benefit from an additional resection.

Samenvatting

In het afgelopen decennium zijn op een aantal gebieden, die raakvlakken hebben met de diagnostiek en behandeling van het galblaascarcinoom, aanzienlijke vorderingen gemaakt
In dit literatuuronderzoek wordt geëvalueerd of dit ook tot een verbetering in diagnostiek, behandelingsmogelijkheden en overleving van patiënten met een galblaascarcinoom heeft geleid.
Met de toename van het aantal verrichte cholecystectomiën worden steeds meer carcinomen per toeval ontdekt, in een vroeg, goed behandelbaar stadium.
Een combinatie van echografie en MRI geeft de meest betrouwbare pre-operatieve stadiëring.
Huidige radio- en chemotherapie in (neo)adjuvante setting hebben geen aanvullende waarde bij de behandeling van het galblaascarcinoom.
Chirurgische resectie blijft de enige in opzet curatieve behandeling. Deze bestaat uit een cholecystectomie bij in situ- en T1a-carcinomen, resulterend in een goede 10-jaarsoverleving. Bij T1b- en T2-tumoren is een aanvullende resectie geïndiceerd, resulterend in een 5-jaarsoverleving van 55-90%. Bij T3-tumoren heeft de patiënt alleen in afwezigheid van lymfekliermetastasen een voordeel van een aanvullende resectie.