Dementiezorg

Onderzoekers hebben net als gewone dokters van tijd tot tijd de neiging om zaken ingewikkelder te maken dan nodig is. Vaktaal verbetert weliswaar de communicatie binnen kleine groepjes, maar blijkt vaak onbegrijpelijk voor buitenstaanders. Maar bij ‘lek en gebrek’ staat niemand buiten: iedereen wordt ooit ziek. Zo heeft ook vrijwel iedereen in een van de eerdere generaties een familielid met dementie. Het onderzoeksartikel over een integratief reactiverings- en rehabilitatieprogramma bij demente patiënten is dus voor iedereen relevant (A4049). Wie wil immers geen betere zorg voor zijn demente vader of opa? Het is even doorbijten met alle vaktermen en statistiek, maar in het kort gezegd komt het er op neer dat een uitgebreid programma om gedrag van demente patiënten beheersbaar te krijgen voor henzelf en de omgeving iets beter lijkt te helpen dan gewone zorg.

Pillen verminderen de geheugenproblemen bij dementie nauwelijks en pillen die de gedragsstoornissen aan moeten pakken hebben meestal meer bijwerkingen dan gunstige effecten. Andere vormen om het leed draagbaar te maken zijn dus welkom. Blijkbaar vond ZonMw dat destijds ook bij de beslissing om dit onderzoek te subsidiëren. Gerandomiseerd onderzoek is bij zo’n complexe groep patiënten moeilijk en de onderzoekers verdienen dus lof. Toch geloof ik niet dat we er iets mee opgeschoten zijn. Voor het programma waren maar liefst 12 verschillende disciplines nodig en dat niet alleen: de toch al verwarde patiënt, die meestal nog thuis woonde, werd voor al die interventies 3 maanden in een verpleeghuis opgenomen. Al nam het aantal symptomen en de ernst daarvan wel een beetje af en voelde de mantelzorger (de dochter?) zich competenter, ik blijf me maar afvragen of de patiënt zelf nu zoveel gelukkiger geworden is: na de opname ging volgens de onderzoekers een flink deel niet terug naar huis maar naar een zorgcentrum… De helft van de patiënten wilde helemaal niet meedoen. Die hadden natuurlijk al in de gaten dat je een oude boom niet verplanten moet.

De zorg voor mensen met dementie kan en moet veel beter, maar een betere opleiding van verzorgenden in de wijk en in het verzorgings- en verpleeghuis is waarschijnlijk veel haalbaarder dan alle ‘probleemdementen’ 3 maanden door 12 verschillende specialisten te laten behandelen. Een wat ‘banalere’ interventie had wat mij betreft dan ook meer reden voor subsidiëring gehad.

Ondanks die bezwaren, lezen dat artikel. U kunt er misschien de managers in de zorg van het verpleeghuis van uw opa mee om de oren slaan en een muziektherapeut eisen.