Dehydratie in de geriatrie: droge stof?

Klinische praktijk
M.G.M. Olde Rikkert
J.C.M. van der Peet
A.E. van Poelgeest
W.H.L. Hoefnagels
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1993;137:745-7

Zie ook het artikel op bl. 750.

Dames en Heren,

Hydrotherapie was in het begin van deze eeuw een geaccepteerde manier om door middel van velerlei vormen van uitwendige blootstelling aan koud dan wel warm water interne ziekten te beïnvloeden. Sinds deze therapievorm uit de gratie is geraakt, is water als geneesmiddel niet meer zo opvallend gepresenteerd.

Toch is de waterhuishouding van eminent belang bij de handhaving van het milieu interieur. De verminderde capaciteit tot het handhaven van de homeostase is karakteristiek voor de fysiologie van verouderingsprocessen.1 Verstoring van de waterbalans heeft ernstige gevolgen voor het psychisch en somatisch functioneren van de oudere patiënt. Zowel externe (bijvoorbeeld warmte) als interne factoren (acute en (of) chronische ziekte) geven frequent verstoringen van deze labiele waterbalans.2 Vooral dehydratie is een klinisch vaak voorkomend probleem met belangrijke gevolgen voor de morbiditeit en de sterfte.3 De volgende ziektegeschiedenissen illustreren dit.

Patiënt A…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Geriatrie, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

M.G.M.Olde Rikkert, assistent-geneeskundige; dr.W.H.L.Hoefnagels, internist.

Twenteborg Ziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, Almelo.

J.C.M.van der Peet en A.E.van Poelgeest, internisten.

Contact M.G.M.Olde Rikkert

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties