Vanuit de crisistheorie is bekend dat mensen na het meemaken van traumatische ervaringen, zoals rampen, van nature de behoefte hebben om na afloop hun ervaringen en emoties met elkaar te delen. Deze natuurlijke sociale behoefte aan steun en opvang wordt ook wel aangeduid als de terugslagfase.1 Het vermoeden is dat dit natuurlijke opvangproces vaak niet op gang komt. Zo wordt er verondersteld dat traumagevoelige beroepen zoals die bij de politie, de brandweer, het leger et cetera onvoldoende gelegenheid bieden tot natuurlijke opvang, bijvoorbeeld ten gevolge van een ‘machocultuur’. Hierdoor ontstond de wens om geprofessionaliseerde opvang – hier ‘debriefing’ genaamd – te ontwikkelen ter preventie van posttraumatische stressstoornis (PTSS). Deze wens had mede te maken met het feit dat PTSS, een stoornis die vroeger werd aangeduid als traumatische neurose, nogal berucht is geworden ten gevolge van de vele financiële claims van getroffenen na traumatische ervaringen. Overheden en legers, diensten als…
'Debriefing' van psychisch getraumatiseerden
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1997;141:1180-2
Abstract
Abstract
Debriefing of psychically traumatized persons.
– Debriefing involves the expert psychological care of victims directly following a calamity. It includes seven items: introduction, facts, thoughts, emotions, symptoms, education, and conclusion. It was thought that early debriefing after a calamity would reduce posttraumatic stress disorder later on, but controlled trials have yielded equivocal results; in some the stress disorder was even more severe in debriefed persons. People with an adequate social network may not need debriefing.
Reacties