De zoektocht naar betere markers voor prostaatkanker dan prostaatspecifiek antigeen

- Prostate-specific antigen (PSA) is currently the most important biochemical marker for the diagnosis of prostate cancer.

- Because of the limited specificity of PSA, clinically irrelevant tumours and benign abnormalities are also detected that potentially lead to overtreatment and the accompanying physical and emotional burden for the patient.

- In addition, PSA is used as an indicator of progression or clinical response after treatment for prostate cancer, but the prognostic value of this marker is limited.

- Current studies are evaluating a number of alternative markers, such as PSA-related parameters, human kallikrein 2, osteoprotegerin and the gene DD3^PCA3, that may improve the specificity of current PSA-based diagnostics and the prognostic value of PSA.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1286-90

Samenvatting

- Prostaatspecifiek antigeen (PSA) is momenteel de belangrijkste biochemische marker voor de diagnose van prostaatkanker.

- Door de beperkte specificiteit van PSA worden echter ook klinisch irrelevante tumoren of goedaardige afwijkingen gedetecteerd, met als mogelijk gevolg overbehandeling en daarmee gepaard gaande lichamelijke en psychische belasting van de patiënt.

- PSA wordt eveneens gebruikt als indicator voor progressie en voor een klinische respons na behandeling van een prostaattumor, maar de prognostische waarde van deze marker is beperkt.

- Er is onderzoek gaande naar een aantal alternatieve markers, zoals PSA-gerelateerde parameters, humaan kallikreïne 2, osteoprotegerine en het gen DD3^PCA3, die mogelijk de specificiteit van de huidige, op PSA gebaseerde, diagnostiek en de prognostische waarde van PSA kunnen verbeteren.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:1286-90