Inleiding
Vaker dan advertenties doen vermoeden is de aanstellingskeuring een onderdeel van de werving en selectie van personeel. Het gaat dan in de meeste situaties om een laatste stap in de selectieprocedure. Een gevolg daarvan is, dat bij een aanstellingskeuring in de praktijk niet zozeer wordt beoordeeld of een persoon medisch geschikt is, maar veeleer of deze niet ongeschikt is.1 In die benadering past dat met medisch onderzoek wordt getracht risicogroepen of personen met beperkingen te identificeren, zonder vervolgens direct deze personen de begeerde functie te ontzeggen. Ongeschikt zijn is eerder uitzondering dan regel. De aanstellingskeuring – betere term is intrede-onderzoek – vormt dan een gelegenheid, waarbij:
– de werknemer individuele adviezen krijgt, bijvoorbeeld in verband met medicatie of het gebruik van hulp-en beschermingsmiddelen;
– aanknopingspunten worden geleverd voor eventuele aanpassingen van de functie-inhoud en (of) de arbeidsomstandigheden, bijvoorbeeld ten aanzien van ergonomische voorzieningen of taakverdeling en
– primaire…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties